Sveiki, trouwe lezers! Het is alweer een paar dagen geleden dat ik iets heb geschreven, dus tijd voor een update.
Ik krijg veel leuke reacties op mijn blog, waarvoor mijn dank! Ik zou jullie berichten het liefst allemaal persoonlijk beantwoorden, maar dat laat het internet momenteel niet toe. Een blog uploaden duurt hier zo drie uur en kost me een halve internetbundel. Maar blijf vooral reageren; ik lees het graag. 
Hierbij weer een verslag van mijn Baltische belevenissen.
Zaterdag 6 februari – Dag 7
Dit weekend heb ik echt helemaal niets gedaan, want er is hier niks te doen en ik wilde eigenlijk ook niks doen. Onze komende weekenden zijn al helemaal vol gepland, dus dit was ook wel even lekker.
Ons wasgoed begon zich een beetje op te hopen (dat gaat erg snel met een lekkende douche en een verstopte gootsteen), dus we besloten om de Russische wasmachine uit te proberen. Na wat willekeurige knopjes indrukken en anderhalf uur wachten rook de was aardig schoon. Missie geslaagd.
Renaud ging nog even naar de supermarkt en ondertussen heb ik op zijn laptop Into the Wild gekeken. Helaas was de film in het Frans, maar dat deed niks af van de mooie beelden en muziek. Zelf heb ik helemaal geen entertainment op mijn laptop staan, dus als iemand leuke films of series heeft? Voel je vrij om het mij te sturen! We hebben thuis geen internet en communiceren is vrijwel onmogelijk, dus wat amusement voor de avonden is zeer welkom. 😉
Zondag 7 februari – Dag 8
Elke zondag is er markt in Iecava, maar dat stelt al net zo weinig voor als je zou denken. Ik heb een rondje gelopen om de buurt te verkennen, maar er is hier dus echt he-le-maal niks. Na wat boodschappen te hebben gedaan heb ik thuis een heerlijk maaltje bereid. Helaas at mijn avontuurlijke flatgenoot alleen maar kale pasta, want de rest was vreemd en eng, en dat eten de mensen in Frankrijk niet. Sowieso zegt hij dat hij alleen maar “puur natuur” eet. Zoals Twixen en chips.
Maar goed, de eerste volle week hebben we overleefd!
Maandag 8 februari – Dag 9
We mochten vandaag lekker laat beginnen, dus om 12:00 uur waren Renaud (inclusief croissant) en ik in Bauska. Renārs was helaas nergens te bekennen, wat inmiddels een beetje vaste prik aan het worden is. Toen hij eenmaal arriveerde vertrok hij meteen weer om te gaan lunchen, want het was tenslotte etenstijd. De werkdag van een Let is erg zwaar.
Ondertussen was het aan ons de opdracht om te bedenken wat we wilden doen deze maand, wat erg lastig is als je geen idee hebt wat er überhaupt mogelijk is. Gelukkig was Andris in de buurt en wilde hij ons wel helpen. Andris is echt de meest aardige en nuttige persoon die ik hier heb ontmoet: hij tolkt, leert ons Letse woorden, helpt ons in de supermarkt, vertelt de weg, leidt ons rond, dient klachten voor ons in… En dit is dus gewoon een zeventienjarige jongen die graag in het jeugdcentrum komt. Hij is mijn LievelingsLet.
Andris vertelde ons wat er allemaal te beleven is in zowel het jeugdcentrum als in Bauska zelf (spoiler: dat is niet erg veel). Samen hebben we een lijst gemaakt met wat we deze maand allemaal zouden kunnen doen. Daarna stelde Andris voor om samen met hem en Andy (?) een potje Novuss te spelen, wat ook wel bekend staat als “Baltisch biljart”. Dit bleek echt een superleuk spel te zijn, en na een paar uur spelen waren Renaud en ik al echte pro’s en versloegen we iedereen. De Letten applaudisseerden, en dit keer eens niet omdat ik mijn bord leeg had.
Omdat we al zo enorm productief waren geweest hebben we daarna met Renārs een planning gemaakt voor februari en maart. Pfff, we gaan het erg druk krijgen. Er wordt ook maar verwacht dat we alles weten en kunnen, terwijl we niet eens weten wat alle activiteiten inhouden. Dat kan alleen maar goed gaan.
Na deze oh zo zware werkdag zijn Renaud, Andris en ik naar Rimi (de grote supermarkt in Bauska) geweest. In de supermarkt in Iecava is het assortiment niet zo breed en verkopen ze alleen maar worst, dus nu hadden we mooi de kans om wat “normale” boodschappen te doen. Andris hielp ons om de labels te vertalen, wat hij erg goed deed, inclusief dierengeluiden als hij de Engelse benaming niet meer wist.
Daarna zijn we weer terug naar Iecava gegaan, waar ik allemaal vreemde en enge dingen heb gegeten. Renaud genoot van zijn kale pasta.
Dinsdag 9 februari – Dag 10
Het jeugdcentrum heeft twee gebouwen, genaamd “geel gebouw” en “rood gebouw”. Beide gebouwen staan op loopafstand van elkaar in Bauska en je herkent ze goed aan de kleur. Vandaag hadden we om 10:00 uur met Renārs afgesproken in het gele gebouw, dus hij was er om 12:00 uur. Gelukkig is hier één of andere oude Rus die ons elke dag binnen laat, zodat we in ieder geval niet onderkoeld raken in de Letse wind.
Terwijl we op Renārs wachtten heb ik wat versieringen en buttons gemaakt voor het Valentijnsbal van aanstaande vrijdag. Daarna zijn we weer gaan lunchen bij het restaurant waarvan ik nog steeds de naam niet weet. Ik deed er verstandig aan om geen soep te nemen, zodat ik wat sneller klaar zou zijn met eten. Toevallig had Renaud weer iets op z’n bord liggen dat hij niet moest, dus ik was vandaag niet de langzaamste.
’s Middags heb ik de filmpjes bekeken van de outdoor training van afgelopen donderdag; het is de bedoeling dat ik daar een compilatie van maak om de activiteit te promoten. Ik probeerde aan de video te werken, maar werken is hier echt onmogelijk. Ons “kantoor” zit namelijk vol met blèrende kinderen en verveelde jongeren, die de hele tijd heen en weer lopen, spelletjes spelen of zich hier gaan omkleden (?). Het ruikt hier naar zweetsokken en kinderkots. En ja, daar zit ik dan op m’n zitzak, tussen de losgeslagen Letten die rondrennen en met touwen zwaaien. Ik vreesde voor mijn MacBook en mijn leven, dus ik ben naar boven gevlucht om me daar op te sluiten in een zaaltje. Dit is nu mijn nieuwe kantoor.
Verder gaat het hier goed. Ons appartement is nog steeds vies en alles is kapot, maar het maakt me eigenlijk niet zo heel veel uit. De emmer-gootsteen en de balkon-koelkast werken prima. Renaud doet niks, eet niks en weet niks, maar daar is ook wel mee te leven. Ik ben er inmiddels aan gewend om hem vier keer per dag te vertellen hoe laat we moeten werken, wat we moeten doen en wanneer de bus gaat. Mijn leven hier is één grote communicatiestoornis. Het niveau Engels ligt overal ook enorm laag, dus ik spreek de hele dag in Jip en Janneke-taal. Als iemand tenminste de moeite neemt om met me te praten, want de meeste mensen (inclusief collega’s) negeren ons gewoon compleet. Buitenlanders zijn ook maar eng.
Maar ik vermaak me hier wel. Mijn Letse leven is lekker simpel: ik slaap, ik werk, ik doe wat ik wil. Ik hoef eigenlijk met niemand rekening te houden. Ja, met Renaud. Ik moet er nog wel een beetje aan wennen dat ik niet meer alleen woon. We hebben ook maar één huissleutel en nul vrienden, dus we zijn echt altijd samen thuis. En omdat Renaud in de woonkamer slaapt ben ik vaak een beetje verplicht om in mijn slaapkamer te blijven. Ik ga niet gezellig op de bank zitten ontbijten ofzo terwijl hij in bed ligt. Dat kan trouwens niet eens, want hij slaapt op de bank.
Het nadeel van een huisgenoot is ook dat je je poepjes moet gaan plannen. Ik ga meestal voor de ik-doe-alsof-ik-douche-maar-ik-poep, of de veilige derde-verdieping-op-het-werk-poep. Daar gaat wel wat voorbereiding aan vooraf. Als iemand nog gouden (bruine?) tips heeft dan hoor ik het graag.
Tot zo ver mijn avonturen. Bij m’n volgende blog zal ik weer wat foto’s proberen te posten. Hopelijk zie ik nog wat moois…
Tiksimies vēlāk! xx
Ha Steef
Long time no see joh .
Alles goed met je ?
Leuk je blog ! ?
Veel succes daar en de groetjes aan mam ?
Hallo moeder Blom, wat leuk dat om te lezen dat ook u de blog van Steef hebt gevonden
Veel leesplezier en de groetjes teug van deze mam.
nee ik ben niet dronken
ik bedoel natuurlijk TERUG!
Hoi Eriks mam, leuk dat u m’n blog heeft gevonden! Hier gaat het goed hoor, hoe is het daar? Bedankt en zoals u ziet de groeten terug van mam. 😉
Hoi lief nichtje. Ook ik heb genoten van je blog. Heb respect voor je aanpassingsvermogen. Jammer dat je aan zo’n suffe jongen bent gekoppeld. Laat het weten wat en hoe we je iets kunnen sturen om het leven wat gezelliger te maken. Veel liefs Aad en Linda
Het is niet anders, ik overleef het wel! Als jullie leuke films ofzo hebben mag je die altijd mailen (of via WeTransfer sturen). Dan kan ik ze op het werk downloaden en thuis bekijken.
Ha die Steef!
Genoten weer van je blog!
Ik word ondertussen wel erg nieuwschierig hoe je huisgenootje eruit ziet! Haha, mooi duo zijn jullie…. Goed dat je aardig wat relativerings vermogen hebt! Fijne zondag nog… ( het is hier koud, grijs, winderig en nat)
Caroline
Hier is het helaas ook koud, grijs, winderig en nat… Niet zo veel verschil dus! Mijn huisgenoot ziet er lang en Frans uit, een beetje zoals een baguette? Ik zal binnenkort wel een stiekeme foto maken. 😉
Weer genoten van je blog! Wat een aanpassingsvermogen schuilt er in mijn verre buuf ?
Hoi lieve Steef, wederom een genot om je blog te lezen. Je zou er een boek van moeten maken
het is echt hilarisch hoe jij je dagen en belevenissen beschrijft. Een gouden (poep) tip die heb ik wel 
maar die ken jij al. Is best goed te doen hoor, ik weet er alles van hahaha. Fijne dag en tot blogs maar weer, xxx mam.
We moeten ons afval naar de markt brengen, dus misschien is een toilettas niet zo’n goed idee…