Labvakar, lieve lezers! Ik had het weer eens veel te druk, maar hier is dan eindelijk mijn langverwachte blog update! Inmiddels is de lente in Bauska in volle gang: het is gemiddeld zo’n 25°C en we zweten ons een ongeluk. Ook zijn alle bomen ineens groen, terwijl die een aantal weken geleden nog helemaal kaal waren. Toen vroor het zelfs nog en liepen we met dikke winterjassen aan, dus het is echt een wereld van verschil.
De laatste twee weken heb ik weer van alles meegemaakt: ik heb mijn ouders op bezoek gehad, heel veel leuke dingen gedaan, mooie plekken bezocht, een hoop klusjesmannen ontmoet, meegedaan aan een muziekworkshop… Van alles. Ik heb me dus weer niet verveeld en ik heb een hoop slaap in te halen. Wat betreft onze eventuele verhuizing kan ik jullie nog niet heel veel vertellen, behalve dat alles voor ons heel onduidelijk is. Momenteel zitten we nog gewoon op onze oude stek, maar dat zou binnenkort zomaar eens kunnen veranderen, want we hebben een mooi appartement op het oog. Ik hou jullie op de hoogte.
Terwijl er nu verbetering in onze woonsituatie lijkt te komen, gaat het op het werk juist weer stukken minder. In mijn vorige blog schreef ik dat het zo druk was in het jeugdcentrum en dat alles eindelijk een beetje begon te rollen. Ik vrees dat het van een klif af is gerold, want er komt helemaal niemand meer en het BJC is uitgestorven. We zijn een beetje terug bij af; laten we het maar balans noemen. De details lezen jullie verderop in deze blog wel. Verder wil ik iedereen nog wel weer even bedanken voor de lieve en leuke berichten, kaarten, pakketjes en de meegegeven cadeautjes: superlief allemaal. Natuurlijk komen de persoonlijke bedankjes er ook nog aan. 
[88] Trešdiena 27. aprīlis // Woensdag 27 april
We begonnen de dag weer vroeg met Letse les. Ik had mijn huiswerk weer fantastisch goed gedaan: ik had wel 7 van de 42 antwoorden goed. Werkwoorden vervoegen is niet mijn ding. Gelukkig heb ik nu alle goede antwoorden en kan ik correcte zinnen maken; daar gaan we de volgende les namelijk mee beginnen.
Na de les heb ik me met Kārlis in de multimediastudio opgesloten om wat werk te doen voor BM Studio. Ik moest vandaag eigenlijk ook nog naar de finale van de basischolencompetitie, maar daar had ik geen tijd meer voor, want ik had een afspraak met Veronika (die werkt in het rode gebouw). Het is de bedoeling dat ik een jubileumboek ga ontwerpen, want binnenkort bestaat het jeugdcentrum vijftig jaar. We hebben oude jaarboeken, Sovjet-foto’s en ander verzameld materiaal doorgespit. Veronika spreekt geen woord Engels, dus alles moest in het Lets en Duits. Ik hoop maar dat ik het goed begrepen heb. Ik moet nu allemaal Sovjet-muziek luisteren en fimpjes kijken om in de stemming te komen. Maar dat komt later wel, want ik moest eerst de poster voor de muziekworkshop “Volume it up!” afmaken. Ik ben thuis maar verder gaan werken en toen alles klaar was, was het al bijna ochtend.
[89] Ceturtdiena 28. aprīlis // Donderdag 28 april
Na een paar uurtjes slaap was ik alweer vroeg in het BJC om het wifi-kastje terug te brengen en mijn poster aan te passen. Ik was lekker aan het werk in de multimediastudio, toen er aan de deur werd gerammeld: het slot werd vervangen. En ik kreeg geen nieuwe sleutel. Ik heb drie maanden op een werkplek moeten wachten en nu ben ik hem binnen drie dagen alweer kwijt.
Ik ben nog even naar huis gegaan om te douchen, maar het water stonk verschrikkelijk en toen rook ik naar boerderijdieren. Gelukkig moest ik langs het postkantoor, dus ik kon nog een uurtje luchten voordat ik weer aan het werk ging. In het BJC heb ik mijn voedseladministratie voor april gedaan en wat ontwerpen gemaakt voor “Volume it up!”. We hadden ook weer een hoop Lets huiswerk, dus ik had een dealtje met Kārlis gesloten: hij zou mij helpen met mijn Lets en dan zou ik hem helpen met zijn huiswerk voor Engels. Om 17:00 uur kwam Renaud in paniek naar ons toe, want er waren twee bejaarden voor zijn Bachata-les en hij had niemand om mee te dansen. Toen ben ik maar zo aardig geweest om mij op te offeren als zijn danspartner.
[90] Piektdiena 29. aprīlis // Vrijdag 29 april
Mijn knie deed weer zo zeer vandaag; geen Bachata meer voor mij. Helaas moest ik alweer vroeg de heuvel afstrompelen, want we hadden Letse les. Woensdag hadden we de opdracht gekregen om thuis een aantal Letse zinnen naar het Engels vertalen. Dat was niet zo moeilijk; mijn huiswerk was eindelijk foutloos! Vandaag startten we met Engelse zinnen naar het Lets vertalen. We mogen geen woordenboek of Google Translate gebruiken, alleen onze aantekeningen. Op de werkwoorden na gaat het me aardig goed af. Er is hoop.
We zouden gisteren te horen krijgen of we gaan verhuizen, maar Benita heeft nu blijkbaar vakantie, dus bleef het stil. Wel werd ons vandaag nog even verteld dat we morgenochtend beginnen met ons appartement te renoveren, dus dat is misschien ook wel een antwoord. Ik was even helemaal klaar met alles, dus ik had me ergens boven opgesloten om te lunchen en te werken, zonder gestoord te worden. Kārlis had me alweer snel gevonden, maar hij beloofde om rustig zijn huiswerk te gaan maken. Vreemd genoeg was dat ook precies wat hij deed en daarna heeft hij mij zelfs nog geholpen om buttons voor de muziekworkshop te maken. Ondertussen kon ik lekker mijn nieuwe Letse kennis op hem uitoefenen. Soms is het wel fijn om een kleine assistent te hebben. 😉
[91] Sestdiena 30. aprīlis // Zaterdag 30 april
Ik was al vroeg uit bed, want ’s ochtends zouden de klusjesmannen komen om het toilet te repareren en een vloer te leggen. Ik weet niet of ik het ooit verteld heb, maar momenteel staat onze niet-doorspoelende wc-pot op een bergje houten planken. Er is dus wel ruimte voor verbetering. Na bijna de hele ochtend te hebben gewacht, stonden “oma” (de oma van de eigenaresse van dit appartement) en de klusjesman eindelijk voor de deur. Beide spreken geen woord Engels, dus ik moest me in het Lets zien te redden. Renaud had zich met oordopjes in opgesloten in zijn kamer, dus daar had ik ook niks aan. Na een hoop Lets geouwehoer en meerdere tripjes naar de winkel, had ik zowaar een nieuwe lamp en een nieuw lichtknopje op mijn slaapkamer. Dat was alles. En het was niet eens nodig ofzo. Er kwamen ook nog twee mannen langs om naar de wc te kijken, maar dat bleef helaas bij kijken. Ze zouden maandag terugkomen om de boel te betegelen. We kunnen de wc dan drie dagen niet gebruiken; dat wordt schijten in Rimi.
Oma en de mannen waren dus al snel weer weg, wat mooi uitkwam, want mijn vader en moeder zouden vandaag in Letland arriveren! Na het bericht dat ze eindelijk in hun hotel in Bauska waren, ben ik ze gaan opwachten achter hun hotelkamerdeur. Ze zouden eigenlijk naar mijn huis komen, dus surprise, surprise! Jongens, ik ben net Henny Huisman. We hebben wat Letse biertjes (en Letse sinaasappelsapjes) gedronken in het hotel en besloten daar ook maar gelijk te blijven eten. De kaart was in het Lets, maar ik deed gewoon alsof ik alles heel goed begreep. En het was goed genoeg, want het eten was erg lekker. 😉
Na het eten heb ik met m’n vader nog een ijsje gehaald en liep hij met mij mee naar huis. Na een kleine rondleiding door ons wonderschone appartement en een gesprekje met Renaud, ging mijn vader weer naar huis. Ik zwaaide hem uit door mijn raam, die ik had opengedaan omdat er spiegelfolie aan de buitenkant zit. Nu kwam ik dus tot de ontdekking dat dit niet nodig was, want die spiegel is na zonsondergang (en met het licht binnen aan) dus gewoon een normaal raam. Ik heb geen gordijnen, maar ik was ervan overtuigd dat niemand mij kon zien, dus ik kleed me daar altijd om, alles. Ik heb de afgelopen maanden dus elke avond nietsvermoedend een showtje voor de overburen opgevoerd.
[92] Svētdiena 1. maijs // Zondag 1 mei
’s Ochtends zouden we lekker ontbijten in het hotel waar m’n ouders sliepen. Renaud was ook uitgenodigd, maar hij lag nog in coma (of hij hield zich stil), dus ik ging alleen heen. Helaas had een groep Duitse dames het hele buffet al geplunderd en lagen er alleen nog wat restjes voor ons. Gelukkig lusten we die ook wel. Na het ontbijt gingen we nog even langs mijn appartement en heb ik ook m’n moeder rond kunnen leiden.
Mijn ouders hadden een auto gehuurd, dus vandaag zouden we het bedevaartsoord Hill of Crosses (Kryžių kalnas) in Litouwen bezoeken. Hoewel ik maar 19 kilometer van de grens woon, was ik nog nooit in het land van mijn zuiderburen geweest. De busverbinding vanaf Bauska is nogal ingewikkeld. Vanaf Riga kun je wel makkelijk een bus pakken, maar dat is dik twee uur omrijden. Dit was dus een mooie kans.
Nadat we bij Rimi wat proviand hadden ingeslagen, begonnen we onze roadtrip. Na een toeristisch ritje door het mooie landschap, kwamen we aan bij Hill of Crosses: een heuvel met maar liefst 100.000 kruizen, crucifixen en beelden van Jezus en van Maria. Best indrukwekkend om te zien. We hebben lekker rondgelopen en de toerist uitgehangen. Daarna keerden we weer terug naar Bauska, waar we op zoek gingen naar een restaurant. Dat is nog niet zo makkelijk, want bijna alles is zonder reden gesloten. Dus belandden we bij de Taverna, wat volgens mijn collega’s ook het enige restaurant (of eigenlijk eetcafé) in Bauska is. We hebben lekker gegeten, gedronken en gelachen. Daarna hebben we nog een kleine wandeling door Bauska gemaakt om de berg voedsel te verteren, want al had ik dit keer voor een “halve maaltijd” gekozen, de porties waren weer ongekend.
[93] Pirmdiena 2. maijs // Maandag 2 mei
Ik was weer vroeg uit de veren, want de klusjesmannen zouden vandaag langskomen. Geen ontbijt in het hotel voor mij – al was het vandaag natuurlijk een enorm buffet met heerlijkheden. Gelukkig had Renaud crêpes gebakken, dus had ik toch nog een lekker ontbijtje. Om 13:00 uur werd ik eindelijk gebeld door Renārs: “de klusjesmannen komen vanochtend niet meer langs”. Nee, dat snap ik; het is nu namelijk al middag. Ik was dus weer voor niks thuisgebleven en ik had best met mijn ouders meegekund naar Paleis Rundāle.
Aangekomen in het BJC heb ik wat werk afgerond voor de muziekworkshop en de laatste buttons laten maken door mijn geliefde assistentjes. Aan het eind van de middag kwamen m’n ouders langs in het jeugdcentrum. Kārlis heeft ze een rondleiding gegeven en we hebben een paar potjes Novuss gespeeld. Renaud had eindelijk een waardige tegenstander: mijn vader. Hierna hebben we weer in het hotel gegeten en nog een stukje film gekeken. Leuk detail: ondertiteling kennen ze hier in Letland niet en er wordt gewoon middenin de zin iets in het Lets doorheen geroepen. Monotoon en allemaal met dezelfde stem. Toen ik ’s avonds laat weer thuiskwam vond ik Kārlis onder mijn bed. Ik snap niet waarom Renaud hem dat soort dingen laat doen. Eén voordeel: ik hoef nu niet meer te stoffen.
[94] Otrdiena 3. maijs // Dinsdag 3 mei
De klusjesmannen kwamen vandaag wederom niet opdagen, dus ik was weer voor niks thuisgebleven. Gelukkig kon ik mezelf vermaken met een berg wasgoed en een emmer. Aangekomen in het BJC heb ik even flink lopen klagen, maar Renārs zegt dat alles ok is. Er gebeurt hier ook helemaal niks. Niemand komt zijn afspraken na, onze woning is nog even slecht en ik ben mijn werkplek kwijt. Het is helemaal niet ok, maar dat lijkt niemand iets te interesseren.
Ik had mijn laptop vandaag niet meegenomen, want zo lang ik geen werkplek heb, ga ik ook niet meer werken. Misschien dat het helpt. Helaas moest ik voor BM Studio (dat is geen boosdoener) nog plotseling iets afmaken, dus kon ik alsnog terug naar huis om mijn laptop op te halen. Ik heb er maar gelijk een extra lange pauze van gemaakt. Daarna heb ik in het jeugdcentrum mijn werk afgemaakt en alles voorbereid voor de muziekworkshop. Toen ik klaar was kwamen mijn ouders me ophalen om te gaan eten. We wilden naar een grillroom, maar jullie raden het al: die was dicht. Toen zijn we bij een pizzeria gaan zitten, maar na een tijdje werd ons verteld dat je daar alleen kan afhalen. Oh, Letland. Voor de afwisseling zijn we maar weer naar de Taverna gegaan: altijd goed.
[95] Trešdiena 4. maijs // Woensdag 4 mei
Vandaag was het “Latvijas Republikas Neatkarības atjaunošanas diena” (oftewel onafhankelijkheidsdag) in Letland. Alle feestdagen worden hier gevierd, dus ik had lekker een dagje vrij. Dat kwam goed uit. Ik heb weer lekker met mijn vadertje en moedertje in het hotel ontbeten – het was stukken beter dan afgelopen zondag. Daarna zijn we even naar Rimi gegaan om wat voedsel in te slaan en kon het avontuur weer beginnen. Voor vandaag stond er een tripje naar Kuldīga op de planning. In Kuldīga is de breedste waterval van Europa en elke lente zwemmen de vissen daar tegen de stroming in, om te gaan paren. En ze springen dus ook de waterval op. Deze vliegende vissen wilden wij wel eens met onze eigen ogen zien. 😉
Onderweg zag ik op de kaart dat de stad Skrunda op onze route lag. En naast Skrunda ligt de spookstad Skrunda-1: een verlaten militaire Sovjet-basis. Hier wilde ik graag nog een keer naartoe en dit was de perfecte mogelijkheid! We hebben daar lekker rondgelopen en ik moet zeggen dat het eigenlijk wel heel vet was. Alles was leeg en geruïneerd, dus we moesten af en toe wel over een gat springen, over bergen bouwafval klimmen en opletten dat de boel niet instortte. Maar we konden gewoon overal in en alles bekijken: verlaten appartementen, een theater, een basisschool… Heel tof om te zien.
Hierna zijn we naar Kuldīga gegaan, wat natuurlijk ons originele plan was. Ook dat was erg mooi en het was zo leuk om de vissen te zien springen. Helaas was het vrijwel onmogelijk om hier goede foto’s van te maken, dus jullie moeten er zelf maar een mooi beeld bij vormen (of hier klikken, dat mag ook). Het was prachtig mooi weer, dus we hebben lekker aan het water gezeten, ijsjes gegeten en rondgelopen. Daarna zijn we nog naar Jelgava geweest, waar we een paar enorme pizza’s hebben gegeten – dit keer mochten we wel blijven eten. Kortom: een hele leuke dag.
[96] Ceturtdiena 5. maijs // Donderdag 5 mei
Vandaag was zouden de klusjesmannen dan echt komen, maar jullie raden het al: ze kwamen niet. De deurbel ging wel terwijl ik onder de douche stond, maar ze hebben Renārs niet gebeld en dat was de afspraak. Ik besloot er niet meer voor thuis te blijven, en de ochtend met mijn vader en moeder door te brengen. Dit was namelijk hun laatste dag in Letland. We hebben boodschappen gedaan (ik denk dat mijn moeder voor het komende jaar wel genoeg chocola heeft – of in elk geval voor de komende weken) en we zijn nog even in jeugdcentrum geweest. Daarna gingen ze toch echt weg. Bedankt voor de superleuke tijd en tot snel!
Ik wilde vandaag eigenlijk mijn staking op het werk voortzetten, maar ik ben daar echt te aardig voor. Ik heb dus weer van alles voor Renārs en voor het BJC gemaakt. Verder hebben we lekker stroopwafels en Hollandse lekkernijen gegeten. Ook vertelde Renārs even tussen neus en lippen door dat het jeugdcentrum in de zomer twee maanden gesloten is? Wat?! Eerst wordt ons het hele jaar verteld dat we tot de zomer moeten wachten, want dan wordt het druk, en nu dit?
Aan het einde van de middag kwamen Renaud zijn Bachata-bejaarden weer langs. Hij had vorige week aangegeven dat hij geen les meer wilde geven, maar die boodschap was blijkbaar niet overgekomen en de poster met “elke donderdag Bachata” zwierf nog steeds rond. Hij wilde echt niet dansen, dus toen is hij hem gewoon gesmeerd en konden de oudjes teleurgesteld weer naar huis. Ondertussen heb ik nog wat werk afgemaakt, Juris geholpen met een sollicitatie en ben ik ook naar huis gegaan. Onderweg plukten Kārlis en Den Marko bloemen voor mij. Onze vaas is tegenwoordig bijna nooit meer leeg. De mensen hier zijn zo lief en gul; regelmatig krijg ik bloemen, geplukte thee, eigengemaakte honing, of groente en fruit uit iemands tuin. We hebben hier al een aardige collectie aan gulle giften.
’s Avonds besloten Renaud en ik om couscous te eten, want dat hadden we laatst gekocht en we hadden het nog niet geprobeerd. Nu stond er op de doos dat je dat een paar minuten in een kwart liter water moest koken, maar Renaud vond tien minuten en twee liter water een beter idee, want zo deed hij het altijd. Het resultaat kunnen jullie vast wel raden. We hebben ervan genoten. Daarna hebben we huiswerk gemaakt (of het in ieder geval geprobeerd) en ben ik gaan slapen.
[97] Piektdiena 6. maijs // Vrijdag 6 mei
’s Ochtends ging de deurbel weer terwijl ik onder de douche stond. Het was de klusjesman die het bad kwam opmeten; wat een timing. Veel tijd had hij helaas niet, want Renaud en ik hadden weer een vroege Letse les. We hebben weer veel zinnen vertaald en naamvallen behandeld. Wat een ellende.
Na nog even in het BJC te hebben gezeten, ging ik naar huis om me voor te bereiden en mijn spullen te pakken voor “Volume it up!”. Ik heb Mimmo (Italiaanse vrijwilliger die we op de On-Arrival Training hebben ontmoet) en zijn Turkse vriend Çağdaş van de bus gehaald en ze het jeugdcentrum laten zien. Daarna zijn we wat gaan drinken in ons appartement en moesten we alweer met de bus naar Svitene. In de bus leerde Den Marko me de Letse namen voor dieren. Hij spreekt amper Engels, dus dat was extra leuk.
Aangekomen in Svitene betrokken we onze kamers. Omdat ik de enige vrouwelijke leider was, moest ik in de meisjeszaal slapen. Eén van de jongeren, waarvan ik altijd heb gedacht dat het een jongen was, sliep daar ook. Blijkbaar is het dus een meisje. Of allebei, want soms heet ze Brenda en soms heet ze Aleks. Het is wel een interessant en diepzinnig kind; we hebben goede gesprekken gevoerd. Na het diner was het tijd voor getting to know each other games en een beetje teambuilding. Naast die games leer je elkaar eigenlijk best wel kennen op zo’n weekend. Jongeren gaan ineens persoonlijke dingen delen en ik kwam erachter dat heel veel kinderen eigenlijk geen ouders hebben die voor ze zorgen. Heel triest. Nu snap ik ook waarom ik soms briefjes voor school moet ondertekenen: ze hebben gewoon niemand anders.
’s Avonds hebben we een plan gemaakt voor de voorstelling van zondag. Ik was dit weekend de leider van het multimedia- en kunstgedeelte, dus ik moest zorgen dat alles er goed uit zou zien. Gelukkig had ik een aardig goed en gemotiveerd team van jongeren, dus dat zou wel goed komen. Ze waren zelfs zo gemotiveerd dat er van slapen niets terecht kwam. Vieze grapefruitwodka hield mij op de been en tegen de ochtend heb ik maar een poging gedaan om te gaan slapen. Ik heb een paar uurtjes gedaan alsof ik sliep, op mijn leeglopende luchtbedje, in een zaal vol met enthousiaste en giechelende meisjes. Wat een ellende.
[98] Sestdiena 7. maijs // Zaterdag 7 mei
Na een heel kort nachtje op mijn slappe mat was het alweer tijd om op te staan. Het was vreselijk warm en ik ontdekte overal muggenbulten – heb ik dan voor niets geschommeld met Pasen? Na een ontbijtje van een kwak griesmeelpap en een boterhammetje gingen we allemaal weer aan het werk.
Mimmo was dit weekend de leider van de muzikanten en hij had een elektronische intro gecomponeerd. Ook waren de muzikanten al bezig met de uitvoering van een Lets volkslied: het klonk allemaal wel goed. Ik heb alles opgenomen als inspiratie voor de look and feel van de show en het podium. Samen met mijn creatief duo, bestaande uit Brenda/Aleks en Elizabete, ging ik op zoek naar wat schilderspullen, om iets moois te creëren. We maakten een soort bos met aquarelverf, dat we op de achterwand van het podium wilden projecteren en ook als photo booth konden gebruiken. Brenda (ik denk dat het vandaag een Brenda was) vertelde dat ze altijd op fashion camp gaat en nodigde mij uit om deze zomer ook te komen. Leuk detail: het is een kamp waar ze de styling van kamelen verzorgen. En het was geen grap.
In de pauze ging ik – na een best lekkere lunch – gezellig schommelen met Den Marko. Ik ben weer helemaal kleuter. Daarna hebben we een ijsje gegeten en Renaud uitgezwaaid, want die ging alweer naar huis omdat hij zich verveelde. Ik was mijn hele team alweer kwijtgeraakt, dus ik ging alleen verder met ons kunstwerkje. Daarna heb ik nog een keer de zaal in het landhuis bekeken en de boel een beetje gedecoreerd, en toen was het alweer tijd voor het avondeten.
’s Avonds heb ik aan een geanimeerd logo gewerkt en een plan gemaakt voor de uitvoering van projecties op het podium. Daarna hebben we The Simpsons gekeken op groot scherm en verschillende spelletjes gespeeld. Ik was met een heel lief groepje, die allemaal speciaal voor mij Engels probeerden te spreken en schrijven, ook al moesten ze elkaar de hele tijd helpen met vertalen. Ondertussen werden we belaagd door enorme vliegende kevers, waar ik elke keer zo van schrok dat ik zelfs een keer kokendhete thee over mezelf heen gooide. Ook zat er eentje vast in mijn haar (ik dacht dat het een propje was en trok hem eruit, whuuu). Behalve dat was het wel een leuke avond. Slapen doen we toch niet, dus dan kunnen we het maar beter gezellig maken.
[99] Svētdiena 8. maijs // Zondag 8 mei
Nog voor 07:00 uur werd ik alweer wakker gedreund door een live versie van We Will Rock You, dat naast mijn hoofd werd gezongen en gedrumd. Fantastisch. Ik was nu in ieder geval wel op tijd wakker en ik kon na mijn hapje pap meteen aan het werk. Samen met Kārlis heb ik aan de laatste animaties en projecties voor het podium gewerkt. Kārlis mocht al bijna niet meer meedoen met de workshop, omdat hij vrijdag al een stroomstoring had veroorzaakt en nu had hij weer iets anders gesloopt. Dmitrijs was goed boos op hem en dat arme kind was zo verdrietig.
Na wat groepfoto’s (al-tijd) en de lunch hebben we de animaties afgerond en was het tijd voor de laatste repetities. Wij moesten het hele multimedia-gedeelte nog testen, dus dat was wel even spannend, maar alles zag er echt super uit. De echte show heb ik helaas niet vanuit de zaal kunnen zien, omdat ik aan de zijkant van het podium met Kārlis de beamer moest bedienen, maar volgens mij was het echt goed. Alles klopte: de muziek, de dansers, onze projecties… Het was boven mijn verwachtingen. De zaal zat ook goed vol en het publiek vroeg zelfs om een toegift. Een geslaagd resultaat.
Na een daverend applaus, persoonlijke bedankjes en nog een paar groepsfoto’s (houdt het dan nooit op?) hebben we alles opgeruimd, ingepakt en de bus weer ingeruimd. Terug in Bauska heb ik lekker gegeten en ben ik in bed gaan liggen met mijn laptop. Eindelijk slapen.
[100] Pirmdiena 9. maijs // Maandag 9 mei
Mijn honderdste dag in Letland! Vandaag was ik alweer vroeg uit bed, want de klussers zouden nu echt-echt-echt langskomen voor het toilet. Dit keer was ik niet helemaal voor niks opgestaan, want al waren ze veel te laat: ze waren er. Helaas hebben ze alleen maar de gang volgestapeld met gereedschap, zakken cement en dozen met tegels. Oma was ook van de partij en plunderde onze gangkast, die nog helemaal gevuld was met troep van de oude bewoners. Dat ruimde wel weer lekker op. Daarna vertrok het gezelschap weer, met de boodschap dat ze morgenochtend wel terug zouden komen. Mijn Lets was helaas te slecht om te zeggen dat er dan niemand thuis is, dus ik heb meteen Renārs gebeld en hij zou het regelen.
De rest van de ochtend heb ik besteed aan het uittypen van deze blog en in het BJC ging ik daar vrolijk mee verder. Er was echt helemaal niemand: Renārs, Andris en Kārlis waren koffiedrinken met politici, en verder waren er ook geen andere jongeren. Youth Club heeft zijn beste tijd alweer gehad. Omdat het zo rustig was, kon ik nu wel mooi mijn tijd aan schrijven besteden. Ik loop namelijk nogal achter; het is ook zo veel werk. De rest van de werkdag heb ik dan ook alleen maar geschreven, Letse cake gegeten en met Renaud en Juris lopen kletsen. Aan het einde van de dag kwam Kārlis nog even langs en hebben we samen boodschappen gedaan. Ik kwam gelijk met Renaud thuis en terwijl wij in Maxima waren, was hij blijkbaar bij Rimi. En we hadden werkelijk waar precies hetzelfde gekocht.
Ik heb nog een ijsje gegeten met Kārlis en we hebben een rondje door Bauska gelopen. Hier vlakbij zit blijkbaar een groot sportcentrum, met allemaal verschillende sportvelden, een atletiekbaan, een sportschool… Van alles. Het ligt aan de rivier en het is echt een mooie plek. Nadat Kārlis een bos bloemen voor zijn moeder had geplukt gingen we weer naar huis, waar ik heb gekookt, gegeten, nog meer dagverslagen heb uitgeschreven en series heb gekeken.
[101] Otrdiena 10. maijs // Dinsdag 10 mei
Toen ik ’s ochtends vroeg de deur uitliep om naar Letse les te gaan, spotte ik de klusjesman achter ons appartement. Blijkbaar had Renārs helemaal niks geregeld, dus ik heb maar snel een andere route genomen, voordat de arme man mij in het Lets zou overtuigen om thuis te blijven. Aangekomen in het jeugdcentrum zei Renārs dat hij was gebeld door de klusjesman, en dat hij niet wist hoe hij dit moest oplossen (een dag geleden een belletje plegen was zeker te moeilijk). Hij vond dat we maar weer naar huis moesten gaan, of onze sleutel moesten afgeven. Dat vertikte ik. Ik heb hem veel succes gewenst en ben naar de les gegaan.
Vandaag mochten we weer zinnen vertalen naar het Lets en dat ging eigenlijk best heel goed. Ook hebben we naamvallen behandeld. Middenin de les kwam Benita langs, met het nieuws dat we vanavond een appartement mogen bezichtigen. Vandaag was namelijk de zoveelste deadline om te beslissen of we gaan verhuizen of niet. En met al het recente klusgedoe hopen we vurig dat het antwoord “ja” zal zijn.
Na wat uurtjes in het BJC (met een strontvervelende jongeren) ging ik met BM Studio mee naar Litouwen voor een foto-expositie in een museum. Eerlijk gezegd had ik geen idee wat we daar deden en de rest wist het ook niet. Een groepje kinderen speelde kerstliedjes (?) en ze rolden een watermeloen naar ons toe. Bedankt? Het was een vreemde middag. Gelukkig gingen we al snel weer terug naar Bauska, waar ik met Juris en Renaud het appartement heb bekeken. En het was echt perfect! Het was schoon, mooi, heeft drie kamers, is van alle gemakken voorzien, ligt op een goede locatie… We zijn helemaal verliefd. Nu maar hopen dat we hier binnenkort mogen gaan wonen. Thuis aangekomen verraste Renaud me ook nog met een nieuw wifi-kastje, dat hij van Renārs had gekregen. We hebben dus eindelijk internet! Wat een mooie dag. Zou het dan allemaal toch nog goed komen? Hopelijk kan ik het jullie snel vertellen.
Tot de volgende keer! xx
Hey lief nichtje. Wat een belevenissen weer. Leuk dat je ouders zijn geweest. We hopen op een gezellige avond waarop we de foto’s gaan bekijken die ze gemaakt hebben. Wat een gedoe met de klusjesmannen. Ik heb respect voor je geduld hoor. Al die vage, niet nagekomen beloftes. Pffff tenenkrommend. Hoop voor je dat het mooie nieuwe appartement doorgaat. Veel liefs van ons! Aad en Linda.
Hoi Steef, net als alle andere keren weer met heel veel plezier je blog gelezen. Erg leuk dat we een groot gedeelte van deze blog zelf hebben meegemaakt. Het was heel erg leuk om met eigen ogen te zien hoe en met wie jij woont, werkt en omgaat. Vooral de ontmoetingen met Karlis zullen we niet snel vergeten. Al met al was het een avontuur wat we niet hadden willen missen. Dank je wel voor de superleuke dagen! Dikke kus mam XXX