Alles is een beetje vreemd, maar dat went wel

Het leven in Letland begint al een beetje te wennen en we hebben inmiddels een soort dagelijkse routine ontwikkeld. Zo staat Renaud elke ochtend om 08:45 uur met zijn jas aan bij de deur op mij te wachten, om vervolgens samen naar de supermarkt te lopen. Daar koopt hij een croissant en vraag ik de kassière om een speciaal bonnetje voor organisaties, want die heeft Renārs nodig voor zijn administratie. Alle kassadames bij Maxima herkennen ons inmiddels en beginnen al te zuchten als ze ons zien. Die extra handeling is ze echt te veel. Ook zijn ze heel blij als we met een biljet groter dan € 10,- betalen, want dan moeten ze heel veel muntjes uit hun kassalade pakken. Ik denk dat wij zeker wel hun favoriete klanten zijn.

De buschauffeur begrijpt inmiddels ook waar we wonen en werken en is vaak zelfs bereid om bij de juiste halte te stoppen. Wij weten nu ook dat je Iecava uitspreekt als “Jetsawa” en dat scheelt een hoop. We hebben namelijk een paar keer een heel stuk moeten lopen omdat we heel ergens anders beland waren.

Sowieso lopen we hier enorm veel, wel meerdere uren per dag. M’n sokken zijn helemaal kapot en ik heb overal spierpijn. De omgeving is wel ontzettend mooi: heel veel kastelen, paleizen en natuur. Ook is het daglicht hier heel speciaal, wat de mooiste luchten oplevert. Ik heb er helaas nog niet echt goede foto’s van kunnen maken, want ik heb al m’n tijd nodig om Renārs en Renaud bij te houden. Mijn Nederlandse beentjes zijn de heuvels nog niet zo goed gewend. Ook met eten vindt iedereen mij veel te langzaam. Als ik nog aan m’n soepje zit heeft de gemiddelde Let z’n driegangenmenu al op en er wordt nog net niet geapplaudisseerd als ik eindelijk m’n bord leeg heb.

Ik kwam er van de week achter dat ik een heel mooi uitzicht heb vanaf het balkon van mijn slaapkamer (zie foto). Maar naast een hoop mooie dingen zien we elke dag wel weer iets vreemds. Zo zijn hier langs de weg en in het centrum allemaal kabouterdorpjes (voor wat?) en hangen mensen de was buiten op het parkeerterrein. Ook gaan de Letten bij de eerste zonnestraal al in een t-shirt en korte broek naar buiten, maar dragen ze wel een muts. Het is hier momenteel trouwens zo koud dat je zelfs in je Happy Meal een muts en handschoenen krijgt.

Hierbij een verslag van de laatste dagen.

Woensdag 3 februari – Dag 4
Vandaag begonnen we vroeg en moesten we al om 09:00 in Bauska zijn. Na het dagelijkse supermarktritueel stapten we in de bus, en voor onze stop stonden we al braaf klaar bij de deur om uit te stappen. De buschauffeur was het hier helaas niet mee eens en nam ons mee naar het busstation, een heel eind verderop. Gelukkig is Renaud een man en heeft hij een goed richtingsgevoel, dus we vonden de weg naar het jeugdcentrum gemakkelijk terug. Toen we daar half bevroren en veel te laat aankwamen was Renārs er nog niet, en leerden we dat 09:00 uur Lets is voor 10:00 uur.

Voor een speurtocht moesten we wat foto’s maken van bekende dingen in Bauska, dus we gingen op pad. Het was vreselijk koud, maar gelukkig hield het lopen door de heuvels ons een beetje warm. Daarna zijn we weer gaan lunchen bij hetzelfde restaurantje. Ik heb geen idee wat ik daar allemaal naar binnen werk, maar het smaakt allemaal erg goed.

Na de lunch hebben we boodschappen gedaan in de grote supermarkt in Bauska, want we zouden die avond voor het eerst gaan koken. Thuis aangekomen besloten we om eerst de keuken schoon te maken, want we durfden niks aan te raken, zo vies was het. Dus wij lekker poetsen en gelijk al ons nieuwe servies en bestek afgewassen. Helaas hebben we geen koelkast, dus de boodschappen bewaren we op het balkon. We kunnen al heel goed improviseren. 😉

Na lekker pasta te hebben gekookt en gegeten hebben we de afwas gedaan, maar het water bleef in de gootsteen staan. We dachten dat wel even te kunnen fixen, dus kropen we onder de gootsteen en haalden de slang los. Wat er allemaal uit kwam willen jullie niet weten. En stinken, nohhh, het was echt verschrikkelijk. We hebben wel heel erg gelachen en terwijl we aan het dweilen waren met het vloerkleed uit de gang (je moet toch iets) konden we door het keukenraam genieten van een vuurwerkshow, terwijl het begon te sneeuwen. De rest van de afwas hebben we maar in de badkamer gedaan.

Donderdag 4 februari – Dag 5
Wederom begonnen we vroeg in Bauska. Ik mocht de foto’s die we op woensdag gemaakt hadden verwerken op een A4, zodat de kinderen dit mee konden nemen tijdens de speurtocht. Ik moest gaan vormgeven in MS Word en mijn designerhart huilde zachtjes. Daarna zijn we wat touwen gaan knopen, want ’s middags hadden we training voor een outdoor competitie.

We gingen met de bus naar een dorpje in the middle of nowhere, waar de kinderen gingen trainen in een grote sportzaal. Ik heb gefilmd en foto’s gemaakt. Daarna ging de training buiten in de kou verder, maar omdat het al avond werd moesten wij (gelukkig) onze bus gaan halen. In Bauska zijn Renaud en ik naar Hesburger gegaan, want we hadden sinds het ontbijt niet meer gegeten en we hadden vreselijk veel honger. Daarna zijn we na een lange dag naar huis gegaan, waar Renaud een vaporizer uit zijn koffer toverde. Ons huis ruikt nu heerlijk naar dennengeur.

Vrijdag 5 februari – Dag 6
Vandaag hadden we een meeting in het tweede gebouw van Bauskas BJC. We hebben de directrice en onze lerares Lets ontmoet; vanaf volgende week krijgen we zes uur per week Letse les. Ook zijn we geïnterviewd voor een artikel op de lokale website, jaja, we zijn nu al wereldberoemd in Letland! Ze hebben het verhaal een beetje een eigen draai gegeven, maar ok. En kijk me nou staan met mijn tulpen…

Daarna zijn Renaud en ik weer door Bauska gaan lopen, want we moesten dingetjes verstoppen voor de speurtocht. Het was echt prachtig weer, dus we konden lekker van de omgeving genieten en wat foto’s maken. Renārs dacht alweer dat we verdwaald waren (ik heb hier nu al een goede naam) omdat het allemaal zo lang duurde.

’s Middags kwamen de kinderen aan bij het jeugdcentrum en heb ik in verschillende groepen de energizer “Earthquake” geleid. Helaas begrepen ze er weinig van en letten ze niet echt op, dus dat was geen succes. Daarna zijn de kinderen aan de speurtocht begonnen en hadden wij eventjes rust.

Toen iedereen uitgespeurd was mochten wij de dingetjes de we verstopt hadden weer terug gaan halen. Dat was voor ons weer een hele speurtocht, want die kinderen hadden natuurlijk alles verplaatst en opnieuw verstopt. Na een lange wandeling zijn we met z’n drieën gaan eten bij ons vaste restaurantje (de bediening herkent ons al) en zijn we naar het culturele centrum gegaan voor een dansvoorstelling. Dat was echt hartstikke leuk, al vind ik het al gauw een feestje als iets een leuk pakje aan heeft en beweegt op volksmuziek. Ook was het intens genieten van de kinderen die het totaal verklootten en in paniek het podium afrenden.

Nu zijn we weer thuis en hebben we lekker weekend. Ik heb wat mysterieuze items bij de lokale supermarkt gescoord, dus die ga ik straks maar eens uitproberen.

Tot de volgende blog! xx

<< Vorige blog // Volgende blog >>