Labvakar! In mijn vorige blogpost beloofde ik te proberen om mijn blog wat vaker te updaten – dat is zoals jullie zien niet gelukt, sorry! Het was gewoon allemaal weer veel te druk en ik heb weer te veel leuke dingen gedaan. Na een weekje in Nederland te hebben doorgebracht, ben ik sinds vannacht weer terug in het altijd verrassende Letland. Deze blog gaat over mijn Hollandse avontuurtjes, dus grote kans dat jullie delen daarvan zelf hebben bijgewoond. Wel een beetje vreemd om daarover te schrijven, maar ik kan het natuurlijk niet overslaan. En daar was het ook veel te leuk voor. 😉
[123] Trešdiena 1. jūnijs // Woensdag 1 juni
Het was de eerste dag van de Letse zomervakantie en het jeugdcentrum was leeg en verlaten. Samen met Juris en Renaud heb ik wat plannen uitgewerkt voor de zomer, want ondanks dat het BJC gesloten is, moeten wij gewoon aanwezig zijn en onze uren maken. Gelukkig is mijn eerste zomermaand al goed volgepland met leuke tripjes, concerten en evenementen, dus tijd om te werken heb ik eigenlijk niet eens.
We hebben wat werk voorbereid voor één of ander zomerkamp en ik heb een socialmediaplan opgezet, want dat hadden we nog helemaal niet. Onze meest recente update was sowieso al een half jaar oud, dus je ziet alweer hoe goed we onze doelgroep bereiken. Maar daar komt nu verandering in! Ons volgen kan via Facebook en Instagram. Alles is wel in het Lets, maar met een beetje fantasie kom je een heel eind. 😉
[124] Ceturtdiena 2. jūnijs // Donderdag 2 juni
Vandaag werden we bij het jeugdcentrum opgewacht door een jongetje: Kristers. Hij kwam voor Youth Club – die Letse kinderen blijven je ook verbazen. We hebben iets van twintig potjes Novuss gespeeld, want Kristers wilde niet naar huis voordat hij gewonnen had. Gelukkig kwam zijn vader hem na een paar uur weer halen, anders stond ik er nu nog. Ook hadden we vandaag ook een paar meisjes op bezoek, die blijkbaar deze zomervakantie vrijwilligerswerk doen in het jeugdcentrum. Leuk dat ik dat ook weet. Ze moesten buttons maken voor dat zomerkamp, dus daar heb ik ze bij geholpen. Daarna heb ik mijn Letse huiswerk gemaakt en ben ik thuis alvast begonnen met mijn koffer in te pakken voor mijn weekje Nederland.
[125] Piektdiena 3. jūnijs // Vrijdag 3 juni
Ik was extra vroeg opgestaan, want we hadden Letse les en ik wilde daarvoor nog een was draaien. Het leek even alsof ik langzaamaan in mijn moeder begin te veranderen, maar ja, ik heb toch schone kleren nodig. Helaas was de wasmachine weer veel te langzaam en kwam ik weer te laat. Lijk ik toch niet op mama.
De Letse les ging verrassend goed: we moesten allemaal zinnen vertalen en ik had niet eens mijn aantekeningen nodig. Alles ging uit het hoofdje. Na de les hadden we even pauze, maar Kristers stond ons alweer op te wachten en de Novuss-strijd ging verder. Daarna had ik een gesprek met Juris en Renaud, om ideeën te bespreken. Het was echt hopeloos: Renaud heeft nergens meer zin in en hij wil niks meer doen, al klaagt hij ondertussen steen en been dat hij zich zo verveelt. Hij wilde ook niet meer praten, want hij is niet gemotiveerd en hij is toen ook naar huis gegaan. Prima, dan doen we het wel alleen. Ik heb nog wat werk afgemaakt en toen ben ik ook lekker op tijd weekend gaan vieren. Ik heb wat Letse snacks bij Rimi gehaald en ben toen naar huis gegaan om mijn koffer in te pakken. De volgende ochtend zou ik al vroeg naar Nederland vliegen en omdat er ’s nachts geen bussen meer gaan, moest ik op het vliegveld overnachten.
De laatste bus van Bauska naar Riga ging al om 21:30 uur, dus het beloofde een lange nacht te worden. Renaud kwam nog helemaal zijn kamer uit om me een goede reis te wensen – dat viel weer mee. Ik vertrok naar het station, waar ik de bus naar Riga pakte. Mijn koffer moest helemaal in het ruim en eigenlijk moest ik daar extra voor betalen, maar in dit soort gevallen spreek ik ineens geen Lets meer. Dat scheelde weer.
Aangekomen in Riga liep ik naar het andere busstation, om vanaf daar naar het vliegveld te gaan. Na een halfuurtje in de bus kwam ik aan op het kleinste en leegste vliegveld ooit. Het was bijna helemaal verlaten en bijna alle balies en loketten waren al gesloten. Ik checkte in bij het enige vrouwtje dat er nog zat en ik wilde daar ook mijn koffer inleveren, maar de band was al dicht. Gelukkig wilde een beveiligingsmannetje mijn koffer wel inchecken op een speciale band. Ook was hij zo lief om te vergeten dat ik eigenlijk moest betalen: alles is gratis vandaag. 😉
Ik ben lekker op een bankje gaan zitten, omringd door enkele andere reizigers. Slapen ging mij niet lukken, dus ik heb een film en een aantal series gekeken. Af en toe liep ik een rondje over het vliegveld, waar het echt overal donker en leeg was. Best leuk om eens mee te maken: je kan overal ongestoord kijken en rondlopen. Elke tien minuten kwam er een beveiliger controleren of iedereen nog in leven was, dus er werd wel goed op ons gepast. Beneden vond ik een klein koffietentje met tafels en stoelen, waar ik de rest van de nacht heb doorgebracht. De tijd ging eigenlijk best wel snel en voor ik het wist was het alweer ochtend.
[126] Sestdiena 4. jūnijs // Zaterdag 4 juni
Ik was nog steeds wakker en het was bijna tijd om te vliegen. Ik ging door de douane (dit is de eerste keer dat ik niet gefouilleerd werd) en hopte zo het vliegtuig in. Naast mij zat een enorme vrouw, die zich herhaaldelijk uitgebreid besproeide met parfum. Dit was een ideaal moment geweest voor die zuurstofmaskers om uit de lucht te vallen, maar helaas. Ik ben maar zo ver mogelijk in het raam gekropen en heb een beetje geslapen totdat we in Amsterdam waren.
We waren al flink vertraagd en volgens mij was mijn koffer naar Hong Kong gestuurd, want daar mocht ik daarna ook nog een uur op wachten. Toen ik eindelijk door de deuren van de uitgang kwam, stond mijn ontvangstcomité, oftewel mijn ouders, al klaar. We gingen met de auto naar Den Helder en ik genoot van het gladde wegdek. Aangekomen bij mijn verblijfplaats voor deze week (het huis van mijn ouders) hebben we lekker geluncht. Daarna hebben we foto’s gekeken van ons samenzijn in Letland en ben ik op de bank in slaap gevallen. Toen ik wakker werd kon ik meteen weer eten, dus dat was goede timing.
Na een Hollandse maaltijd gingen we naar mijn broer Mike, want ik zou mijn nieuwe neefje ontmoeten – die eigenlijk een hond is. Ook had ik het nieuwe huis van Mike en Amy nog helemaal niet gezien (alleen op Facetime), dus dat was ook leuk. We hebben gezellig in de tuin gezeten, Texels bier gedronken en Letse snacks geproefd. Daarna gingen we weer naar huis, want ik had wat slaap in te halen. Ik sliep op zolder, waar mijn ouders al mijn overgebleven spullen hadden opgeslagen. Ik sliep dus gewoon in mijn eigen bed, omringd door mijn eigen meubels, kijkend naar het schilderij van Steve Harris dat altijd boven mijn bank heeft gehangen. Mijn oude appartementje in het klein.
[127] Svētdiena 5. jūnijs // Zondag 5 juni
Mijn bed sliep best wel lekker: stukken beter dan mijn Letse matrasje, waar het voelt alsof je op hoop schroot ligt. Het ontbijt bestond uit verse broodjes met gekookte eitjes en alles wat je maar kan bedenken. Ik waande me terug naar de tijd dat m’n moeder me elke dag nog voerde. Helaas werd ik al snel weer uit mijn droom geholpen, want jeugdtrauma’s werden herleefd toen ik moest douchen in de badkamer-met-wc waar net iemand gepoept had.
Ik zou met mijn nichtje Moniek een rondje lopen (lees: cocktails drinken en bitterballen eten bij Duinoord) en het was erg gezellig. Daarna kwamen oom Aad, tante Linda en neefje Marc op de koffie en hebben we lekker Letse champagne gedronken. Vervolgens was het alweer tijd voor het volgende feestje en werd ik opgehaald om naar de familie Kommers te gaan. Madeleine had zich uitgeleefd en had een frikandellentaart, frikandellencake, frikandellenlasagne en frikandellencupcakes gebakken. Wat een Hollands genot. Toen we al stampvol zaten hebben we nog lekker Wip-in gegeten, gevolgd door een stuk appeltaart, liters Sangria en nog meer champagne. Rollend ging ik weer naar huis.
[128] Pirmdiena 6. jūnijs // Maandag 6 juni
Vandaag heb ik wederom geen honger geleden. De dag begon gezellig met een lunch in Flow met Madeleine en Mayu (EVS-er in Den Helder). Het was erg leuk om ze weer te zien en we hebben goed bijgepraat. Met een club sandwich en een kroket in mijn mik ben ik nog even langs Aad en Linda gegaan, want die zouden de volgende dag op vakantie gaan en ik had ze maar zo kort gezien. Moniek kwam me daar ophalen, want we zouden met een aantal vrienden bij Sushi Master gaan eten. Daar aangekomen zaten Hans en Denise al klaar (die overigens van elkaar niet wisten dat ze zouden komen). Hans had uiteraard al voor ons besteld, want hij heeft altijd veel veel honger en weinig geduld. Wij konden dus meteen aanschuiven. Ik had al sinds januari geen sushi meer gegeten en ik had het wel een beetje gemist, dus dat was allemaal erg lekker. Later kwam Mitsy ons ook nog vergezellen: mijn sushivrienden waren herenigd.
[129] Otrdiena 7. jūnijs // Dinsdag 7 juni
Ik had wederom een druk programma vandaag en ’s ochtends had ik afgesproken met Anouk. Vroeger, toen we nog samen in Hoorn op school zaten, misten we wel eens per ongeluk expres de bus, om vervolgens een beetje doelloos rond te lopen en vogels te voeren. Vandaag hebben we één van deze nostalgische momenten herleefd en hebben we als vanouds meeuwen gevoerd op de dijk. Ook de knakworsten en de goedkope crackertjes waren weer van de partij, zoals de meeuwen dit al tien jaar van ons slikken. Het was erg gezellig en we hebben lekker bijgepraat. We liepen nog een rondje door de stad en Anouk moest nog even langs de Douglas. Altijd als ik daar kom krijg ik een shitload aan proefmonsters mee naar huis – ze denken zeker dat ik het nodig heb. Vandaag werd ik verrast met allerlei smeersels voor de huid, voor tussen mijn dag- en nachtcrèmes in. Ehm, crèmes? Je mag blij zijn als ik gedoucht heb.
Onze wegen scheidden zich, want Anouk moest werken en ik pakte de boot naar Texel, waar ik een hapje zou eten met mijn excollega’s van Texelse Media. Terwijl ik op de boot zat kreeg ik een bericht van Juris, met de mededeling dat hij met het project is gestopt. Onze laatst overgebleven collega en onze enige hoop is nu dus ook weg. Het jeugdcentrum wil ook geen vrijwilligers meer, dus ik ben heel benieuwd wat er nu allemaal gaat gebeuren… Ik was goed chagrijnig, maar gelukkig vrolijkten de leukste Texelse collega’s mij snel weer op. Ik heb gezellig met Frank, Henk en Joke bij PEEK gezeten en lekker gegeten en gedronken. Helaas ging het laatste bootje alweer vroeg, dus het was een vluchtig bezoek. Maar vrees niet, we doen het volgend jaar gewoon nog een keertje over!
[130] Trešdiena 8. jūnijs // Woensdag 8 juni
Vandaag ging ik, na twee jaar wachten, eindelijk weer eens naar Iron Maiden! Samen met mijn Maiden-buddy Dion ging ik naar het GelreDome voor het optreden van onze zes favoriete mannen. Buiten het GelreDome was er een soort festivaldorpje gebouwd, vol met eet- en drinktentjes en ruige oude mannen. We hebben lekker wat biertjes gedronken in het zonnetje en een beetje sfeer geproefd, voordat we in de rij gingen staan. We mochten al snel de zaal in en het was nog aardig rustig, dus we konden een mooi plekje vooraan uitzoeken. Voor het hekje uiteraard, want dan kan ik daar af en toe nog opklimmen om ook iets te kunnen zien. 😉
Het voorprogramma was – zoals gewoonlijk – geen reet aan, want daar komen we niet voor. Maar toen Maiden begon was alles prachtig als altijd. Dankzij het hekje heb ik ze nu ook eindelijk eens goed kunnen zien opkomen. En wat was het mooi. Ze speelden strak en perfect en het was een geweldige show. We stonden wel tussen een stelletje suffe mutsen, maar gelukkig zijn we zelf erg leuk, dus dat was geen probleem. Iron Maiden stelt nooit teleur en ze hadden zelfs mijn favoriete nummer “Hallowed Be Thy Name” weer aan de setlist toegevoegd: perfect. 23 juni ga voor ronde twee in Litouwen en ik kan niet wachten!
[131] Ceturtdiena 9. jūnijs // Donderdag 9 juni
Een rustig dagje: dat mag ook wel eens. Ik heb goed uitgeslapen en vervolgens ontbeten met lekkere broodjes; er werd weer goed voor mij gezorgd. ’s Middags had ik een meeting met Peter van Richter (mijn organisatie), om mijn EVS te bespreken. Nu had ik natuurlijk net gehoord dat alles weer gaat veranderen, dus konden we nu eigenlijk niet veel doen. Eerst maar weer afwachten wat er gaat gebeuren.
Na de meeting ben ik nog een rondje door de stad gegaan. Ik haat winkels en shoppen, maar ik moest een paar t-shirts hebben om de Letse zomer te overleven. Ik ben zo snel mogelijk weer de winkel uitgerend om naar huis te gaan, waar we een Hollandse maaltijd aten. Daarna heb ik nog een rondje gelopen om m’n hoofd een beetje te legen. Ik had de afgelopen dagen geen seconde de tijd gehad om na te denken en nu had ik ineens iets te veel tijd. Het is ook best overweldigend om ineens weer in Nederland te zijn. Alles lijkt zo onveranderd en ik ben ineens de vreemde eet in de bijt, alsof ik nergens echt meer thuishoor, ofzo. Dus liep ik maar wat rond op bekende wegen die nergens heenleiden. Ik ben ineens een buitenlander in m’n eigen land en soms ben ik een beetje verloren.
[132] Piektdiena 10. jūnijs // Vrijdag 10 juni
Verloren of niet, de weg naar Madeleines huis vond ik gelukkig, want vandaag gingen we naar Pinkpop! Na eeuwig in de file te hebben gestaan en de Duitse Aldi te hebben geplunderd, kwamen we dan eindelijk aan in Landgraaf. Er trad van alles op: James Bay, Major Lazer, Bastille, The Common Linnets… Allemaal bandjes die ik stiekem van de radio bleek te kennen. En ik was niet de enige, want het gros van de Pinkpop-bezoekers bestond uit hitjespubliek: ze zongen een paar bekende liedjes mee en liepen weer naar het volgende bandje. De hitjes deden mij weinig en ik zat eigenlijk gewoon te wachten tot het avond was, want dan zouden de Red Hot Chili Peppers optreden! Die wil ik al minstens tien jaar eens een keer live zien en nu was het dan eindelijk zo ver. 
Natuurlijk had ik me er enorm op verheugd, maar het viel best wel tegen. Het begon leuk, maar verder was het rommelig, ze speelden niet bepaald goed en de setlist was naar mijn mening vreselijk saai. Veel mensen liepen ook gewoon weg, dus ik was blijkbaar niet de enige die teleurgesteld was. Op het eind werd het gelukkig nog een klein beetje goed gemaakt met een lekker nummer, maar toen was het ook alweer voorbij. Het was leuk om RHCP gezien te hebben en ik ben blij dat ik geweest ben, maar het hoeft van mij niet nog een keer. Maar ik heb een leuke dag gehad (kijk maar naar mijn blije hoofd)! Moe maar voldaan begonnen we aan de lange tocht naar huis, waar we weer genoeg files tegenkwamen. Tegen de ochtend kwamen we aan in Julianadorp, waar ik meteen in slaap ben gevallen.
[133] Sestdiena 11. jūnijs // Zaterdag 11 juni
Ik werd wakker in Huize Kommers in een bed vol glitters: Patricia had een beetje afgegeven en het leek wel alsof ik met een eenhoorn had geslapen. Na een lekker ontbijtje en een slechte Nederlandse film werd ik alweer opgehaald voor het volgende feestje. Mike en Marc waren jarig geweest en vierden dit samen in Mike zijn nieuwe huis. Ik was de hele dag van de partij en het was superleuk om iedereen weer te zien! Mensen waren afgevallen, aangekomen, baby’s zijn gegroeid, relaties zijn verbroken, nieuwe banen, diploma’s… Er was in ieder geval genoeg om over bij te praten.
Na genoten te hebben van de kookkunsten van mijn schone zuster Amy, veranderde het rustige partijtje in de vooraf voorspelde White Trash Party. Ik wilde vanavond eigenlijk naar Rammstein op Pinkpop, maar dit was misschien nog wel leuker. Ik zag bijna al m’n vrienden en familie weer en dat allemaal tegelijk. En ter compensatie draaide Mike anderhalf nummer tanzmetal voor mij, wat wil een mens nog meer? Het was een goed feestje en de nacht werd traditioneel afgesloten met een slingerend ritje achterop de fiets naar huis. Ik voelde me alweer helemaal Nederlands.
[134] Svētdiena 12. jūnijs // Zondag 12 juni
Een rustig laatste dagje in Nederland: lekker uitgeslapen, ontbeten, hostels uitgezocht en geboekt voor m’n aankomende tripjes, bezoekjes afgelegd, begonnen met het uitschrijven van deze blog… Dat was het eigenlijk wel. Zo, dat was een kort stukje.
[135] Pirmdiena 13. jūnijs // Maandag 13 juni
Mijn vakantie zat er nu dan echt op, dus ik heb al m’n spullen ingepakt en weer tijdelijk afscheid genomen van Nederland. Natuurlijk was m’n koffer weer veel te zwaar (iets met kilo’s Tony’s Chocolonely en een berg stroopwafels), dus ik heb een paar keer opnieuw mogen inpakken. Met pijn in mijn hart moest ik mijn knakworsten achterlaten, dus die hebben we maar als lunch gegeten. Daarna vertrokken mijn ouders en ik naar Schiphol, waar ik weer het geluk had om mijn koffer gratis in te kunnen checken. Na een lekkere lunch bij La Place moest ik alweer het vliegtuig in. Bye bye, zwaai zwaai en tot volgend jaar!
Het was een goede vlucht, met mooi zicht op de zonsondergang. Ik heb dus de hele reis met m’n hoofd tegen het raampje geplakt gezeten, voor het beste uitzicht. In Riga had ik binnen vijf minuten mijn koffer en stond ik alweer buiten. Daar ontmoette ik een jongen uit Nepal, die nu in Helsinki woont en “kleine beetje Nederland” sprak. Hij moest ook de bus naar het centrum hebben, dus we hebben nog gezellig zitten praten.
Aangekomen op het station was de laatste bus naar Bauska al weg, maar gelukkig was ik voorbereid en had ik een hostel geboekt. Het Teddy Bear Hostel was dichtbij het station en gemakkelijk te vinden. De route ernaartoe was iets minder voor mijn koffer: door de oude stad, waar alles bestraat is met kiezelstenen. Ik was bekaf toen ik bij de hostel aankwam, die toen ook nog eens op de vierde verdieping bleek te zijn. Gelukkig vond ik een aardige jongeman op de trap, die zijn spierballen wel even wilde showen. Daarna heb ik ingecheckt en een bed uitgezocht. Als echte Hollander had ik natuurlijk voor de goedkoopste optie gekozen, dus ik mocht gezellig in een stapelbed op een gemengde zaal slapen. Alle onderste bedden waren al bezet, dus ik moest nog klimmen ook. Mijn kamergenoten waren allemaal mannen uit Iran, die gelukkig heel moe waren en na een leuk gesprekje ook gewoon gingen slapen. Valt toch best mee, zo’n slaapzaal.
[136] Otrdiena 14. jūnijs // Dinsdag 14 juni
Hoewel ik rustige kamergenoten had, heb ik toch niet echt kunnen slapen. Helaas moest ik ook nog extra vroeg uit bed, want ik had Letse les. Om 07:00 uur stonden ik en mijn zware koffer alweer buiten en begon onze reis naar het busstation, waar ik bijna een half uur over deed. Aangekomen in Bauska heb ik nog snel een ontbijtje bij de supermarkt gehaald en ging ik gelijk door naar het jeugdcentrum. Solvita (de lerares) en ik hebben daar een tijdje gezeten, maar Renaud kwam maar niet opdagen en was ook niet te bereiken. Omdat we altijd alle lessen met zijn tweeën volgen, stelde Solvita voor om de les te verplaatsen en mij naar huis te brengen. Dat kwam mij wel goed uit, want dan hoefde ik niet dat hele eind te lopen met al mijn spullen. En ik kon ook wel een douche gebruiken.
Voor de voordeur kwam ik Renaud tegen: hij was de les vergeten en wilde net van huis vertrekken. Ik ben meteen geen douchen en daarna heb ik alvast de helft van mijn koffer uitgepakt en deze blogpost geschreven. Vervolgens moesten we alweer naar het werk, waar we met Juris de nieuwe situatie hebben besproken. Ik kan er nog niet zo veel over zeggen, maar er zijn heel wat verzwegen kwesties naar boven gekomen. Ik was al niet laaiend enthousiast over deze organisatie, maar nu blijkt alles nog slechter te zijn dan ik dacht. Maar goed, we gaan het beleven – wij hebben nu in ieder geval de touwtjes in handen. De strijder in Renaud is ook ontwaakt, dus dat belooft nog wat. Hij had zich vorige week enorm verveeld in zijn eentje en nu is hij er klaar voor om met mij dit project te maken of te breken.
De rest van de middag hadden we ineens weer bezoekers voor Youth Club en heb ik met een paar jongens Novuss, Twister en Letse Scrabble gespeeld. Ik vond dat ik heel goed was, maar ze weigerden al mijn creatieve Letse woorden. Erg jammer. De dag ging wel lekker snel voorbij en voor ik het wist konden we alweer naar huis. We hebben net lekker gegeten en daarna heb ik deze blog afgemaakt. Volgende keer ga ik hem echt eerder updaten, ik beloof het! En mocht het niet lukken, dan weten jullie in ieder geval dat ik me heb vermaakt.
Tot de volgende keer! xx
PS: In de tussentijd kunnen jullie me natuurlijk ook volgen via Instagram of Facebook.
Ik ben op snelheid afgetroefd inderdaad…
Maar goed, tweede is ook mooi 😉
Hier gaan we je natuurlijk aan houden Steph: “Maar vrees niet, we doen het volgend jaar gewoon nog een keertje over!”
Groet’n!
Hey Steef
Ik mocht me gelukkig op je uitleven met voeren enzo hahaha. En je klaagde zelfs niet als ik weeeeer je bed buiten wilde hangen? Wat is er met je gebeurt. Of heb je het maar over je heen laten komen? Maakt niet uit, ik heb ervan genoten!! Spreek je snel weer, dikke kus van mam XXXX enne…..niet te vergeten…..Hoi Frank, groetjes van deze overkanter enne ik hoop dat ik deze keer echt de primeur heb?
Dat was me het weekje wel weer, heerlijk om je een poosje te kunnen voeren en verzorgen! Als ik je week zo doorlees kan ik eigenlijk niet begrijpen waar je de tijd vandaan hebt gehaald om dit alles te beleven en uit te voeren. Was het echt maar 10 dagen? Voor ons zijn ze ook omgevlogen, maar ik denk dat we er wel uit hebben gehaald wat erin zat
Yep, je hebt de primeur! En ik ben gewoon enorm meegaand enzo. Ik draag nu zelfs m’n nieuwe sokken. 😉