Sveiki! En er zijn alweer bijna twee weken voorbij… Twee weken waarin weer van alles gebeurd is en waarin niks ging zoals ik het had verwacht. Toeval, het lot? Ik weet het niet. Ik laat het allemaal maar gewoon over me heenkomen; het gaat zoals het gaat en dat pakt meestal wel goed uit.
[102] Trešdiena 11. maijs // Woensdag 11 mei
Vanochtend vroeg werden we weer geteisterd door aanbellende klusjesmannen, maar ik had geen zin om uit bed te komen. We zijn al dagen thuisgebleven omdat ze zogenaamd langs zouden komen; nu mogen zij een keertje wachten. De renovaties blijken achteraf ook niet meer nodig te zijn, want aangekomen in het BJC had Juris goed nieuws voor ons: we gaan maandag 16 mei verhuizen! Het mooie appartement is binnen een week van ons! Ik heb dit heugelijke feit gevierd met een paar potjes Novuss en een ijsje. Verder heb ik – behalve wat stomme klusjes – niet al te veel gedaan op het werk. Ik was wel toe aan een rustig dagje.
[103] Ceturtdiena 12. maijs // Donderdag 12 mei
Renaud had gisteravond de deurbel uitgeschakeld, maar dat hield de klusjesman niet tegen. Hij ramde bijna de deur eruit en ik heb maar opengedaan om van het gezeur af te zijn. De beste man ratelde wat in het Lets, gooide wat spullen de gang in en vertrok weer. Ok, doei?
Er was vandaag helemaal niemand in het jeugdcentrum, dus Renaud was alweer naar huis gegaan. Gezien Kārlis vandaag mijn enige “werk” was, ben ik maar met hem gaan wandelen. We zijn naar het kasteel geweest en naar Ķirbaksala: een aanliggend natuureilandje. In de zomermaanden ligt er een bruggetje naar het eiland, dus ik kon er nu eindelijk naartoe (ik zag het zwemmen nog niet zo zitten). Daarna hebben we nog een rondje door Bauska gelopen en een ijsje gegeten op het sportveld. Ik heb na een maand eindelijk weer een uur kunnen lopen: dat gaat goed!
[104] Piektdiena 13. maijs // Vrijdag 13 mei
Het was weer rustig in het jeugdcentrum, dus Renaud was alweer vroeg weggegaan. Ik kon dus geen kant op, want er moet beneden iemand aanwezig zijn voor Youth Club: je weet maar nooit wie er komt. Helaas betekent beneden blijven dat ik ondertussen niet aan mijn designopdrachten kan werken. Ik kwam de hele week al niet aan mijn werkzaamheden toe, dus ik moest wat mensen teleurstellen omdat ik mijn deadlines niet ga halen. Het gaat echt helemaal mis met de planning, maar gelukkig was Juris er om naar mijn klaagzang te luisteren en me advies te geven. Daarna heb ik Renārs gebeld en we gaan maandag alles oplossen. Hij is tenslotte projectcoördinator, dus misschien is het tijd dat hij eens iets coördineert.
Juris ging even naar de supermarkt en precies in de tien minuten dat hij weg was, gingen alle alarmen in het jeugdcentrum ineens af. Natuurlijk was er niemand anders aanwezig en heeft niemand me ooit vertelt wat ik in zo’n situatie moet doen, dus heb ik Juris maar gebeld dat hij terug moest komen. Hij kwam snel weer terug gerend om de boel op te lossen en toen ben ik maar bananen voor hem gaan halen. Daarna was het hoog tijd voor weekend.
[105] Sestdiena 14. maijs // Zaterdag 14 mei
Na dik een maand had ik eindelijk weer eens een weekend vrij en hoewel het de afgelopen week wel zomer leek, was vandaag de herfst begonnen. Het regende de hele dag – en hard ook. Gisteren was het veld voor de deur gemaaid, dus alles rook heerlijk naar nat gras: de geur van festivals, kamperen en vrijheid. Renaud was in Riga en zou pas later op de middag terugkomen, dus ik had lekker het rijk voor mij alleen. Met het oog op onze aankomende verhuizing, ben ik mijn bureaulades gaan uitmesten en heb ik alvast wat spullen ingepakt. Verder heb ik lekker series gekeken en zo weinig mogelijk gedaan.
’s Avonds was het weer feest voor de deur, want Letland had de ijshockeywedstrijd tegen Kazachstan gewonnen. Om dit te vieren verzamelen alle Letten zich met de auto op het parkeerterrein bij Rimi, om vervolgens een uur lang toeterend door het dorp te rijden. Wat een cultuur. 😉
[106] Svētdiena 15. maijs // Zondag 15 mei
Vandaag ging ik met Renaud naar Riga voor de Lattelecom Marathon, waar hij de 10K zou lopen. De halve stad was omgebouwd tot een hardlopersdorp en overal was entertainment: muziek, dans, eten, massages… Er waren ruim 30.000 lopers van over de hele wereld en het was echt een enorm evenement.
Toen de 10K-race begon ben ik op de brug gaan staan om de hardlopers aan te moedigen: daar kwamen ze twee keer overheen, dus ik had twee kansen om Renaud (en enkele andere bekenden) te spotten. Dat spotten blijkt moeilijker dan het lijkt, want het is me maar één keer gelukt. Inmiddels regende het zo hard dat de straten vol met water stonden en er waren vrijwel geen overdekte plekken. Ik ben dus maar gewoon in de regen rond gaan lopen. Vlak voor de finish spotte ik Renaud, maar helaas verloor ik hem daarna alweer uit het oog. Ik ben maar even in kerk gaan schuilen en probeerde hem vanaf daar te bellen, maar dat lukte niet. Gelukkig stuurde hij me een smsje met zijn locatie. Net op tijd, want daarna begaf mijn telefoon het.
Uiteindelijk vond ik Renaud op het station (hoe deden ze dat vroeger, zonder telefoons?) en ik was nog nooit zo blij om hem weer te zien. Ik had namelijk al zijn spullen, waaronder zijn portemonnee en huissleutels, dus zonder mij zou hij niet ver komen. We zouden eigenlijk in Riga blijven om wat dingen te kopen, maar we waren doorweekt en kapot (het voelde alsof ik zelf een marathon had gelopen), dus besloten we om maar gewoon terug naar Bauska te gaan. Onze telefoons waren inmiddels beide door de regen bezweken, dus die hebben we thuis gezellig in een bakje rijst gelegd. De mijne heeft het gelukkig overleefd.
[107] Pirmdiena 16. maijs // Maandag 16 mei
Vandaag was de grote dag: we zouden eindelijk verhuizen! ’s Ochtends hebben we alle spullen ingepakt en daarna zijn we naar het jeugdcentrum gegaan voor de planning-meeting met Renārs. Het was op zich wel een goed en nuttig gesprek, maar ik vrees dat er uiteindelijk weer niks mee gedaan wordt. We worden hier namelijk totaal niet serieus genomen. Na de meeting probeerde ik wat werk af te maken in de multimediastudio, maar ik werd de hele tijd gestoord door op de deur bonkende jongeren, briefjes die onder de deur door werden geschoven en mensen die zomaar binnenkwamen omdat ze “ook moesten werken”. Blijkbaar kan ik echt nergens rustig zitten en ik was het helemaal zat, dus ben ik naar huis gegaan.
Ik was nog geen tien minuten binnen toen ik werd gebeld door Renārs. Hij zei dat hij, Renaud en Ģirts me met de auto zouden komen ophalen, om naar het nieuwe appartement te gaan. Hoera! Kleine kanttekening: onze droomflat was in de tussentijd al aan iemand anders verhuurd. Lastminute zijn we in een ander appartement gedropt en moesten we binnen twee minuten beslissen of we daar wilden wonen. Gezien we weinig keus hadden en ook niet terug wilden naar onze oude stek, hebben we het aanbod maar geaccepteerd. Maar waar zijn we beland? De muren zijn roze, het tapijt is rood en ik heb een soort muurschilderingen van vagina’s op mijn slaapkamerwand. Ook zijn er geen meubels en de enige lampen die we hebben hangen voor het raam.
Daarna ging alles heel snel: we zijn naar het oude appartement gereden, hebben al onze spullen opgehaald en hierheen gebracht, alles uitgepakt, bedden geregeld en in elkaar gezet en het hele appartement schoongemaakt. Gelukkig was het al aardig netjes, dus het was ook zo gebeurd. Toen we na ons bordje rijst (we hebben geen koelkast en ook geen voorraad) de afwas deden, stond de hele keuken vol met water. De rest van de avond en nacht hebben we onszelf dus vermaakt met loodgietertje spelen. Gelukkig hebben we veel ervaring opgedaan in Iecava en kunnen we dit soort problemen nu zelf oplossen.
[108] Otrdiena 17. maijs // Dinsdag 17 mei
We begonnen de dag vroeg met een Letse les, die veel te lang duurde voor mijn slaaphoofd. Daarna vond ik in de gangen van het BJC iets moois: een leeg en goed verborgen kantoor! Ik besloot dat dit mijn nieuwe werkplek zou worden en ik heb mezelf daar voor de rest van de dag opgesloten. Blijkbaar was ik zelfs iets te goed verstopt, want aan het einde van de dag had ik allemaal gemiste oproepen en werd er aan me gevraagd waarom ik niet op het werk was.
Later bleek dat Renārs en Renaud aan iedereen hadden verteld dat ik niet aanwezig was, zodat ik eindelijk eens ongestoord kon werken. Een goede zet, want ik had vandaag al mijn werk afgekregen en ik kon op een normale tijd naar huis. We namen Juris mee voor een minihousewarming en een gezellige avond met pizza en bier. Eigenlijk is ons nieuwe appartement helemaal zo slecht nog niet. Het is dan misschien wel helemaal leeg en we hebben weer geen woonkamer, maar het is schoon, nieuw en het ruikt zelfs nog naar verf. Hier kunnen we wel wat van maken. 
[109] Trešdiena 18. maijs // Woensdag 18 mei
Vanochtend was Renaud al vroeg vertrokken en moest ik zelf de weg naar het jeugdcentrum zien te vinden. Dat was iets verder lopen dan ik dacht en ik was dan ook een klein beetje te laat voor de Letse les. Gelukkig was ik vandaag iets scherper dan gisteren, want we hebben weer naamvallen behandeld en zinnen vertaald. Het ging best goed en ik word steeds weer verrast door hoe veel ik eigenlijk weet en begrijp.
De rest van de middag heb ik weer fijn in mijn nieuwe kantoor gewerkt. Het is echt heerlijk om gewoon alleen te zijn, zonder gestoord te worden. Ik was zelfs op tijd klaar, zodat ik wat vroeger naar huis kon. Daar aangekomen stond helaas de hele keuken weer onder water, dus mijn vrije tijd was al snel weer gevuld. Toen alles was opgedweild en gefixt kwam Renaud alweer thuis en hij had Kārlis mee. Ik hoopte nog zo dat mijn stalker/fan ons nieuwe adres nooit zou achterhalen, maar helaas. En helaas kwamen we er die avond ook achter dat onze wc niet zo goed werkt en kon Kārlis met rubberen handschoentjes zijn reusachtige uitwerpselen uit de pot vissen. Ik ben nu licht getraumatiseerd. Drie hoeraatjes voor de Letse loodgieterij.
[110] Ceturtdiena 19. maijs // Donderdag 19 mei
Ik had lekker uitgeslapen en ik heb voor werktijd nog even van het mooie weer kunnen genieten. Onderweg naar het het werk liet Renaud mij een shortcut door de bosjes zien: dit scheelde flink wat tijd en we waren een stuk sneller bij het jeugdcentrum. Daar aangekomen heb ik Andris geholpen met een website te maken en voelde ik me eindelijk weer een beetje nuttig. Daarom ben ik hier: om mijn creativiteit goed te gebruiken en om mensen iets te leren, of ze te helpen. Helaas spendeer ik het gros van mijn tijd tegenwoordig als een soort handig slaafje – daar moet maar eens verandering in komen. Aan het eind van de middag ging ik op tijd naar huis en ’s avonds hadden we Andris en Kārlis over de vloer. Ons nieuwe appartement is geliefd bij de visite (en ook steeds meer bij ons).
[111] Piektdiena 20. maijs // Vrijdag 20 mei
Ik begon mijn ochtend met het omdraaien van wat kevers, die op hun rug op mijn balkon lagen te spartelen. Dit is tegenwoordig dagelijkse kost, want ze vliegen ’s nachts maar al te graag tegen mijn ramen aan, vallen op hun rug en komen daarna niet meer overeind. Eerst vond ik die beesten nog doodeng (ze zijn groot en harig), maar ik kan het ook niet over mijn hart verkrijgen om ze daar maar te laten sterven. En ik heb ook geen zin in een balkon vol met keverlijkjes. 😉
Verder had ik een rustige ochtend: ik heb een beetje opgeruimd, salades gemaakt en mijn handdoekenwas opgehaald (die beloofde wasmachine is nog steeds onzichtbaar). Toen ik in het jeugdcentrum aankwam, bleken we geen internet te hebben en werkten onze telefoons ook niet. Die storing kwam me wel goed uit, want toen had ik mooi de tijd om mijn voedseladministratie voor mei te verwerken. Daarna heb ik me weer in mijn kantoor opgesloten om een logo voor de aktīvais tūrisms-club af te maken.
Helaas had Kārlis mijn geheime hol gevonden en maakte hij er zijn missie van om mij van mijn werk af te houden. Zijn excuus was dat hij komende woensdag toch gaat verhuizen, dus dan kan ik na die tijd in alle rust werken. Ik had alweer door dat ik geen kans maakte, dus ik pakte mijn spullen in. Ergens had hij ook wel een punt, dus ik maakte van de situatie gebruik (“ik kan zo écht niet werken”) om lekker naar buiten te gaan. Kind blij, ik blij. We hebben bijna anderhalf uur rondgelopen en zijn weer bij het kasteel geweest en naar Ķirbaksala. Daarna was de werkdag alweer bijna voorbij en kon ik meteen naar huis. Daar heb ik met Andris een film gekeken, bier gedronken en maakte Renaud patat. Vervolgens heb ik nog wat series gekeken en ben ik lekker gaan slapen: laat het weekend beginnen!
[112] Sestdiena 21. maijs // Zaterdag 21 mei
Het was eindelijk weekend en ik had geen plannen: heerlijk. Ik heb lekker uitgeslapen, kevers gered en film gekeken. Ik hoorde de hele ochtend al een soort vreemd gebonkt, dus ik dacht dat één van de buren misschien aan het klussen was. Toen ik na een tijdje eens nieuwsgierig door het kijkgaatje in onze voordeur keek, zag ik Kārlis staan. Ja, die jongen stond serieus al meer dan een uur lang op de deur te kloppen. Ik heb hem lekker laten staan, want als je de deur open doet dan kom je nooit meer van hem af. Het is een lief kind, maar hem vijf dagen per week entertainen is voor mij meer dan genoeg.
Na een rustige middag heb ik gegeten met Renaud en besloot ik om nog even naar buiten te gaan. Ik was tenslotte al de hele dag thuis en het was prachtig weer. De lucht was mooi, dus ik besloot naar het kasteel te gaan, voor het beste uitzicht. Toen ik daar een half uur later aankwam, spotte ik een rood-wit-blauwe bodywarmer: Kārlis. Zelfs op straat ben ik blijkbaar niet meer veilig voor hem.
Het was Museum Night en Kārlis vroeg of ik met hem, Den Marko en Elizabete mee wilde naar het auto- en motormuseum. Ach, waarom ook niet? De zon was nu toch al onder. Toen we bij het museum aankwamen bleek het helaas gesloten te zijn en hadden we dat hele eind voor niets gelopen. De kindjes hadden honger, dus we hebben in een café nog een ijsje gegeten, voordat we weer terug naar het kasteel gingen. Toevallig (of misschien was het geen toeval, maar weet ik gewoon nooit iets) begon daar net een show. We volgden een paar verklede mannen met fakkels door de poorten van de ruïne en daar begon een spectaculair optreden met oude volksmuziek, dans, vuurpoi, vlammen en vuurwerk. Dat was hartstikke mooi om te zien.
Na afloop spotte ik Juris, die daar ook was met zijn familie. Ik heb zijn broer Jānis ontmoet (de rest van de familie kende ik al) en we hebben met zijn allen in het café gezeten en wat gedronken. Zo was mijn avond/nacht zomaar heel gezellig geworden. En het begon allemaal met een mooie lucht die mij naar buiten lokte…
[113] Svētdiena 22. maijs // Zondag 22 mei
Vandaag was eigenlijk een hele saaie dag, maar dat is ook wel eens goed. Ik heb vier handwassen gedaan, een plan voor de komende tijd gemaakt, een beetje gerelaxt, mijn blog uitgetypt en al mijn software geüpdatet (wat een stom woord). En zo is de dag zomaar weer voorbij.
Ik ga straks lekker eten en dan misschien nog een rondje lopen. Wie weet ben ik vandaag wel op tijd bij het kasteel om de spectaculaire lucht bij zonsondergang vast te leggen. En misschien kom ik vandaag eens een keer niemand tegen, zodat ik ook daadwerkelijk beland waar ik wilde belanden. Oh, het leven in een dorp: zelfs als je niemand kent, ken je iedereen. Maar zo kom je soms wel op mooie plekken terecht.
Dat was het weer voor nu. Tiksimies vēlāk en tot snel. xx
Hey Steef, en weer had ik de primeur:) erg leuke blog weer. jammer dat appartement 1 niet doorging, maar dit appartement mag er ook wezen hoor. gelukkig maar. en karlis kennende……natuurlijk vind hij jou, maakt niet uit waar jij je verstopt. hij vind jou veel te leuk:) fijne week enne….tot volgende week!! we kijken er naar uit:) groetjes en dikke kus, mam XXX
Hoi Steef , wat fijn dat jullie eindelijk verhuisd zijn. Hoop wel dat de loodgietersproblemen snel opgelost zullen worden?. Ik heb respect voor je geduld met Karlis hoor (krijg dat streepje er niet boven ?) We hebben vanmiddag de foto’s van je ouders bekeken. Was leuk om te zien waar je werkt en woont (woonde ?). Ik verheug me erop om je over twee weken weer te zien.
Weer met veel plezier je avonturen gelezen! Keep up the good work!