Het laatste hoofdstuk

Labdien! We zijn inmiddels bij het laatste hoofdstuk van mijn Baltische belevenissen aangekomen, en deze blog zal waarschijnlijk één van mijn laatsten zijn. Ik denk nog niet graag aan het moment dat ik Letland zal verlaten, maar het komt steeds dichterbij. Nu heb ik nog geen ticket naar Nederland geboekt, dus het voelt voor mij nog niet officieel, maar dat is het natuurlijk wel. En om eerlijk te zijn vind ik het vreselijk. Ik wil hier helemaal niet weg. Ik wil niet “lekker terug naar huis” en verder gaan met m’n leven alsof er niks veranderd is. Ik denk ook niet dat ik dit zou kunnen. Ze zeggen dat mensen die altijd op reis zijn ergens voor op de vlucht zijn, of ergens naar op zoek zijn. Ik ben duidelijk naar iets op zoek. Nu heb ik het hier al gevonden, maar er is nog zo veel meer.

Maar goed, wat betreft mijn afgelopen week in Letland… Allereerst was het verschrikkelijk koud. Verder ben ik in Valmiera geweest, waar ik een aantal Nederlandse presentaties heb gegeven en een superleuke tijd heb gehad. Inmiddels ben ik weer terug in Bauska en zijn we bezig met de laatste dingen af te ronden op het werk. Ik was zo slim om nog een week vakantie in te plannen in januari, dus ik heb het ineens ontzettend druk. Mijn timing is niet zo best, maar ik haal er tenminste wel uit wat er in zit. 😉

[343] Sestdiena 7. janvāris // Zaterdag 7 januari
De loodgieter zou vandaag nog een laatste keer langskomen om alles af te maken, dus ik heb braaf op hem zitten wachten – maar hij kwam niet. Halverwege de middag heb ik de hoop opgegeven en besloot ik om een rondje door Bauska te lopen. Het was inmiddels -20°C en dat wilde ik wel eens voelen. En nou, ik heb het gevoeld. M’n wimpers vroren aan elkaar en het voelde alsof ik door duizenden naalden werd gestoken. Na een uurtje wandelen hingen de klonten ijs aan mijn gezicht. Ik ben snel naar huis gegaan en ik ben de rest van de dag binnengebleven. Het is echt veel te koud.

[344] Svētdiena 8. janvāris // Zondag 8 januari
Vandaag ging ik naar Valmiera, om een paar dagen met Ola door te brengen. Het originele plan was om de workshop “Think. Write. Draw.” hier uit te voeren, maar dat kon helaas niet doorgaan. Natuurlijk had ik geen zin om in Bauska te blijven, dus hadden we bedacht dat ik wel een paar presentaties over Nederland kon geven in de bejaardentehuizen. Zo kon ik alsnog (betaald) naar Valmiera toe.

Aangekomen in Valmiera haalde Ola me van het station en gingen we naar het appartement van Enno, Youen en Emmilie: de nieuwe EVS-ers. Enno en Youen hadden dansles en wij gingen mee om te kijken. Het was erg leuk (en knap) om te zien hoe de nieuwe vrijwilligers al een complete Letse volksdans konden uitvoeren. Na de dansles hebben we wat boodschappen gedaan en gingen we naar Ola’s appartement. Toen Renaud en ik Ola de vorige keer bezochten woonde ze nog alleen, maar inmiddels zijn er twee nieuwe vrijwilligers bijgekomen: Lam en Maëlle. Maëlle bleek een soort Franse kloon van mij te zijn, met bijna dezelfde tattoo, piercings en kleding. Best een beetje eng. We hebben met z’n allen gegeten en het was erg gezellig.

[345] Pirmdiena 9. janvāris // Maandag 9 januari
Ik had de hele nacht liggen hoesten, dus ik had weinig geslapen. Helaas ging de wekker al vroeg, want we moesten op tijd in het bejaardentehuis zijn. Daar aangekomen hebben we alles opgebouwd, heb ik mijn presentatie voorbereid en zijn we de oude mensjes gaan halen. We mochten maar liefst twintig bejaarden naar de zaal rollen/slepen/begeleiden, en ze waren allemaal erg enthousiast. Ik zag veel bekende gezichten en sommige oudjes herkenden mij ook nog. De man zonder benen, die ik vorige keer al ontmoet had, rolde al vrolijk door de gangen, terwijl hij “Holland! Holland!” riep. De stemming zat er goed in.

Bij de Nederlandse presentatie deed iedereen vrolijk mee en dansten de oudjes de klompendans vanuit hun rolstoel. Toen iedereen weer terug naar hun kamer was gerold/gewaggeld, ben ik met Ola naar kantoor gegaan. Daar heb ik haar mentor ontmoet, die me gelijk uitnodigde om later alsnog de workshop “Think. Write. Draw.” in Valmiera uit te komen voeren. Goed nieuws! Daarna hebben we geluncht en zijn we naar het andere bejaardentehuis gegaan, voor nog een Nederlandse presentatie. Hier waren iets minder mensen, maar ze waren wel wat actiever. Iedereen was enorm aardig en ik heb zelfs nog een paar dropjes met een oudje kunnen ruilen voor een fles hoestdrank: een goede deal.

Na dit bezoek zijn Ola en ik naar het jeugdcentrum gegaan, waar Lam en Maëlle werken, en hebben we spelletjes met de kinderen gespeeld. Daarna hebben we boodschappen gedaan, maakte Ola uiensap voor mijn keel (dat klinkt vies en dat was het ook, maar het hielp wel) en hebben we de documentaire van The Minimalists gekeken. Deze film wilde ik al een tijdje graag zien – en blijkbaar deelt Ola mijn interesse in minimalisme. Later op de avond voegden de rest van de EVS-ers zich bij ons en hebben we samen gegeten, gelachen en films gekeken. Het was weer een supergezellige avond.