Labdien! Weer een week voorbij – de tijd gaat soms toch best wel snel. We zijn alweer halverwege augustus en heel even leek de Letse zomer voorbij te zijn (het regende veel en ik moest mijn vesten en dekbed weer uit de kast halen), maar vandaag was het toch ineens weer warm. Het is elke dag weer een verrassing. Ook op het werk werd ik deze week verrast; niet altijd positief, maar het kan misschien wel tot positieve dingen leiden. Klinkt spannend, he? 😉
Ik heb deze week weinig foto’s gemaakt, dus vandaar dat ik wat algemene beelden gebruik en jullie eens laat zien hoe ik hier woon. Hieronder zien jullie mijn prachtige, roze slaapkamer en onze keuken. We hebben geen woonkamer (dat is in Letland ook niet gebruikelijk) en Renaud z’n kamerdeur zit op slot, dus meer valt er niet te laten zien. Tenzij jullie natuurlijk geïnteresseerd zijn in mijn badkamer en toilet, maar dat lees ik dan wel in de reacties.
[192] Otrdiena 9. augusts // Dinsdag 9 augustus
Mijn wekker ging vroeg, want ’s ochtends zou ik een meeting hebben met Benita, Markels en Madara, om over de multimediastudio te praten. Toen ik al lang en breed wakker was, kreeg ik te horen dat de meeting naar woensdag was verplaatst. Daar kom je dan je bed voor uit…
Maar ik was niet voor niks vroeg wakker, want ik werd gebeld om naar het jeugdcentrum te komen, want Madara had geen sleutel. Daar aangekomen liet ik Madara binnen in het kantoor en bespraken we het antwoord van het BJC op de brief van het Nationaal Agentschap. De verklaring van Renārs bestond uit slechts één zin: “er was niks mis met de situatie; alles was goed”. Ook werd er aan mijn verhaal over mijn mentor Dmitrijs getwijfeld. Madara bleek namelijk een ware detective te zijn en had heel Facebook afgespeurd naar bewijsmateriaal van contact tussen mij en mijn mentor. Ze had maar liefst zeven foto’s van ons samen gevonden, dus ik moest wel verzonnen hebben dat we elkaar nooit meer zien of spreken. Dat die foto’s van april dateerden was geen argument.
Renaud en Solvita arriveerden ook in het BJC, want we hadden een Letse les gepland staan. Helaas werd deze les ruw verstoord door Veronika, die over haar “50 jaar BJC”-project wilde praten (lees: schreeuwen). Ik zal niet te veel in detail treden, maar het was niet gezellig. De conclusie was in ieder geval dat ik heb gelogen over mijn professionaliteit als vormgever, dat alles mijn fout is en dat het boek nu ineens een website moet worden. Duidelijk. Gelukkig leidt Veronika een druk bestaan en moest ze snel weer weg. Wij vervolgden onze les en gingen daarna weer naar huis. Daar hebben we de 26e verjaardag van Renaud gevierd. Gezien zijn dieet nog steeds voornamelijk uit wafels en rijst bestaat, heb ik hem 26 pakken wafels cadeau gedaan. Hij vond het prachtig en was er erg blij mee.
[193] Trešdiena 10. augusts // Woensdag 10 augustus
Vandaag zou de meeting met Benita, Markels en Madara dan eindelijk plaatsvinden. Ik probeer al sinds begin juli contact met Benita te krijgen, maar tot nu toe had ik geen succes – dit was dus mijn kans. Aangekomen in het BJC was alleen Madara daar. Markels had zijn baan opgezegd en Benita was op vakantie (?). Heel apart. Maar goed, Madara en ik hebben onze tijd goed besteed en we hebben een mulitmediaplan opgezet voor september. We hebben workshops en evenementen ingepland en het lijkt erop dat ik volgende maand zowaar echt iets ga doen. Madara had ook wel leuke ideeën – ik werd helemaal een beetje enthousiast en een sprankje hoop ontstond. Ook kreeg ik te horen dat Solvita onze nieuwe mentor is en dat Dmitrijs de zak heeft gekregen. Mooi zo.
Ook deze meeting werd weer verstoord door Veronika, maar dit keer kwam ze vertellen hoe vreselijk blij ze was. Ik had gisteravond in een uurtje een websiteje en een werkplan in elkaar geknald en dat naar haar opgestuurd – en ze vond het prachtig. Gisteren was ze nog ongelofelijk kwaad, maar nu was ze helemaal gelukkig en was alles duidelijk. Ik begrijp echt niks van de mensen hier. Na deze meeting zat de werkdag er weer op en ben ik naar huis gegaan. Ik heb courgettechips gemaakt (aanrader!) en wat maaltijden voorbereid. Ik ben een ware keukenprinses. ’s Avonds kwam Juris langs om een evenement te bespreken: 20 augustus doen wij namelijk mee aan CSI Bauska. Ik heb geen idee wat het is, maar het klonk wel spannend. Hopelijk mag ik een lijk spelen ofzo.
[194] Ceturtdiena 11. augusts // Donderdag 11 augustus
Renaud was vandaag met zijn familie op pad, dus ik genoot van een leeg huis. Ik heb wat ideeën uitgewerkt en ik ben aan een project begonnen voor de ondernemersweek in Tukums. Hier was ik vorige week tijdens de expositie van Fanny voor benaderd – en waarom ook niet? Ik heb wel wat tijd over.
’s Avonds kwam Renaud weer terug en hadden we ineens een huis vol Fransen. Ik heb zijn ouders en zus ontmoet en we hebben champagne gedronken, zoals het hoort. Renaud ging koken en hij wilde zijn familie een lekkere rijstmaaltijd voorschotelen. La mama was het daar niet mee eens en vond dat hij ook groente moest koken. Dat had die arme jongen natuurlijk nog nooit gedaan, dus hij vroeg steeds om mijn hulp, terwijl mama Garza hem stond uit te lachen. Het was een mooi schouwspel. Ik had al gegeten, dus ik ben na het koken naar buiten gegaan. Het was tenslotte tijd voor de zonsondergang en die wil ik niet meer missen.
[195] Piektdiena 12. augusts // Vrijdag 12 augustus
Hoog bezoek in Letland! Vandaag waren Peter (van Richter, mijn zendorganisatie) en Elnora (mijn LievelingsLitouwer en partner van de organisatie) in Bauska. Ik ontmoette ze bij het hotel en na de lunch zijn we met z’n drieën naar het jeugdcentrum gegaan, waar we Benita en Madara zouden treffen voor een kennismaking en een gesprekje. Aangekomen in het BJC bleek Benita vandaag wederom vervangen te zijn door Veronika – je zou bijna denken dat ze me ontloopt.
Onder het genot van een kopje thee hebben we met zijn vijven mijn EVS-project besproken. Het was geen makkelijk gesprek en we moesten in maar liefst vijf verschillende talen spreken om elkaar een beetje te begrijpen. Ook werden er een hoop oude koeien uit de sloot gehaald, maar die hebben we weer teruggeduwd. Het heeft geen zin meer om ons nog langer met het verleden bezig te houden en we kunnen ons beter op de toekomst richten. Er is een communicatieprobleem binnen de organisatie en daar moeten we aan werken. Ook moet ik zelf een andere aanpak proberen. Voor mijn Sovjetcollega’s is het namelijk hartstikke eng dat er nu ineens een buitenlander met een mening in hun organisatie rondloopt. Het past niet in het plaatje. En die buitenlander, ik dus, weigert ook nog eens mee te doen aan hun poppenkast, heeft een hekel aan de Letse kijk-mij-nou-cultuur en wil geen dingen doen waar ze niet achterstaat. Maar dat gaan we nu dus wel doen. De trots gaat opzij en ik zal het spelletje meespelen: ik ben vanaf nu een speler in de poppenkast die zich Bauskas BJC noemt.
Na de meeting kregen we nog een rondleiding door het rode gebouw. Dit was ook nieuw voor mij en ik had geen idee wat voor leuke lessen en workshops hier allemaal worden aangeboden. Normaal ben ik namelijk niet welkom op deze locatie, maar nu werd het mij kwalijk genomen dat ik dit alles nog nooit had gezien. Ik had het alweer moeilijk om in mijn nieuwe rol als pop te blijven, maar ik bleef lief lachen. Daarna ben ik met Peter en Elnora naar Bauska’s kasteel gegaan. Ik kom hier bijna elke dag, maar ik was nog nooit binnen geweest – nu dus wel. We hebben de tentoonstellingen bekeken en werden nog verrast met een klassiek concert (waar we werden ge-sssht omdat Peter te hard praatte en liep te kraken met zijn zak muntdrop; er was een goede akoestiek). Daarna zijn we naar de Taverna gegaan om wat te eten en Bauskas alus te proeven. Een goede afsluiting van een bijzondere dag.
[196] Sestdiena 13. augusts // Zaterdag 13 augustus
Het was een rustige zaterdag. Ik heb een rapport over de meeting van afgelopen vrijdag geschreven, wat klusjes gedaan, een film gekeken en wat rondgewandeld door Bauska. Het is me wederom gelukt om binnen een uur een plek te ontdekken die ik nog nooit eerder had gezien. Zo kwam ik vandaag in een soort sprookjeswonderland uit, met overal bloemen en allemaal kleine huisjes. Daarna belandde ik via een vuurplaats op een Russisch kerkhof, vervolgens in een krottenwijk en een kwartiertje later was ik weer in mijn eigen buurt. Magisch – mijn talent om te verdwalen is ongekend.
[197] Svētdiena 14. augusts // Zondag 14 augustus
En ook de zondag was rustig en verliep eigenlijk bijna hetzelfde als de zaterdag. Ik ben alleen nog niet verdwaald, maar misschien komt dat nog. Je weet maar nooit wat de avond nog zal brengen… Morgen begint er in ieder geval een nieuwe werkweek, met een nieuwe aanpak. Vanaf morgen zal ik officieel meespelen in de BJC-poppenkast, wat betekent dat ik konten moet kussen en hielen moet likken – met de hand van de organisatie in mijn poppenkont.
Wordt vervolgd. 
xx
Hallo lief nichtje.
Allereerst een compliment voor je keurige appartement. Het behang beangstigt mij enigzins maar de rest ziet er prima uit. Ik heb de laatste drie blogs net gelezen en je mooie foto’s bewonderd. Ben weer helemaal bij. Het zal lastig zijn om de hele dag toneel te moeten spelen. Hoop echt voor je dat de tweede helft van je avontuur beter verloopt. Hier gaat alles zijn gangetje. Je moeder houdt je vast goed op de hoogte van alles wat er gebeurt.
Groetjes van ons XXX
Hoi, mijn telefoon staat roodgloeiend!!!!!! Ik wordt van alle kanten benadert door bedrijven die vooral verlicht zijn met rode lampjes voor het verkoopadres van jou `kut` behang 😉 😉 😉 Zo heb ik het als nog net ww-er nog druk op deze maandag. Is weer wat anders dan in een poppenkast meespelen hè? Ben en blijf benieuwd en belangstellend hoe deze aanpak in de toekomst gaat bevallen? Ik zou zeggen…..billen bij elkaar!!!!! Geef haar niet teveel ruimte
Succes!! Dikke kus van mam XXX