Kleine aanbidders en mannen in leggings

Čau, lasītāji! Kā iet? De week is weer voorbij en ik ben hier inmiddels alweer tweeënhalve maand; tijd voor een update van mijn Baltische belevenissen!

Momenteel hebben we even wifi thuis, dus ik kon deze kans om mijn blog te updaten natuurlijk niet laten schieten. Eindelijk eens geen gedoe met hotspots, trage verbindingen en verbruikte internetbundels. Ook wel eens fijn. Bedankt ook weer voor al jullie leuke reacties en berichten! Ik zag dat ik nu zelfs lezers op Aruba heb; ik ben gewoon wereldberoemd met mijn Letse levensverhalen. Ļoti labi.

Deze week was eigenlijk niet zo spannend; ik heb vooral veel gewerkt en lange dagen gemaakt. Ik heb weer een aantal scholen bezocht, geholpen met aktīvais tūrisms en veel dingen ontworpen voor BM Studio en aankomende evenementen en workshops. Het was deze week iets drukker dan normaal en er waren leuke jongeren in het jeugdcentrum. We kennen elkaar nu ook allemaal een beetje en de jongeren zijn vaak blij om ons te zien. Volgens mij hebben de jongetjes in het BJC momenteel ook een beetje last van lentekriebels, want ze zijn vreselijk aanhankelijk en knuffelig. Ze hangen de hele dag op mijn schoot, fluisteren lieve woordjes, spelen met mijn haar en stoppen me briefjes en snoepjes toe. Aan aandacht geen gebrek. 😉

Maar ok, de rest van de avonturen kunnen jullie verderop in deze blog lezen. Baudīt!

[73] Otrdiena 12. aprīlis // Dinsdag 12 april
In de ochtend hebben Renārs en ik weer een aantal basisscholen bezocht, om te jureren in de competitie. De kinderen waren weer lekker creatief geweest en hadden goed hun best gedaan, dus ik kon hoge punten geven. Het Lets verstaan ging al een stuk beter (of de kinderen worden gewoon voorspelbaar) en het spreken gaat me ook wel aardig af. Elke Letse uitspraak van mij wordt sowieso gevolgd door een applaus, want ze vinden het helemaal geweldig als een buitenlander de taal spreekt, of het in ieder geval probeert.

Na een gezellige ochtend kwamen we weer terug in het BJC, waar we ons voorbereidden op een training in aktīvais tūrisms. We moesten oefenen voor de competitie die dit weekend plaats zou vinden, dus gehuld in onze klimgordeltjes gingen we naar buiten. Na een parkour te hebben opgezet begon iedereen te rennen, klimmen, knopen en hingen de kinderen in de touwen. Helaas heb ik sinds vorig weekend een lopersknie (zonder hard te lopen, best knap) en kan ik niet eens normaal wandelen, dus ik kon vrij weinig doen. Ik heb met de karabijnhaken geoefend en met de kinderen gespeeld. Ze vinden het cool om Engels te praten en de meisjes willen altijd mijn haar vlechten. Ik was er dus eigenlijk meer voor de lol bij en ik hoef zaterdag dan ook niet mee te rennen.

[74] Trešdiena 13. aprīlis // Woensdag 13 april
Vandaag waren er zowaar een aantal jongeren in het BJC en ze waren nog gezellig ook. In theorie organiseren we nog steeds iedere werkdag van 13:00 tot 19:00 uur Youth Club, maar dit was volgens mij de eerste keer dat er iemand was. Op Kārlis na dan, maar die hoort inmiddels bij het interieur.

We hebben erg gelachen en met z’n allen Novuss gespeeld. Eén van de jongens, Kaspars, is erg enthousiast en komt naar elke workshop die wij organiseren. Nu wil hij ook graag Nederlands leren en hij vroeg mijn hulp bij het maken van een video. Zo heb ik er zomaar weer wat activiteiten bij voor volgende week; er is weinig vrije tijd meer over in mijn agenda. Op het moment heb ik het sowieso flink druk, want er lopen meerdere projecten die ik voor volgende week moet afronden. Ik heb me dus niet verveeld vandaag en ik heb een aantal media-uitingen voor BM Studio gemaakt en een logo voor de muziekworkshop ontworpen. Het is maar goed dat we nu de sleutels van het BJC hebben, want we zijn tegenwoordig altijd de laatsten die naar huis gaan.

[75] Ceturtdiena 14. aprīlis // Donderdag 14 april
Na ruim een maand hadden we vandaag eindelijk weer een echte Letse les gepland staan. We hebben een nieuw werkwoord behandeld (“gaan”) en dat duurde drie uur lang. Het Lets begrijpen is voor mij niet zo’n probleem, maar het kunnen spreken, schrijven en vervoegen… Vreselijk. De Letten gebruiken geen lidwoorden en ook minder voorzetsels en voornaamwoorden; in plaats daarvan vervoegen ze elk woord op veertien verschillende manieren. Neem bijvoorbeeld het woord “ceturtdiena” (donderdag). Als de dag wordt gevraagd, is het “ceturtdienam”; als iets op donderdag plaatsvindt, is het “ceturtdienu”. Maar “op donderdag” is dan weer “ceturtdienā”. En dan zijn er dus nog tien andere vervoegingen. Gelukkig hebben we een goede lerares, die alles op zo’n manier uitlegt dat we het nog onthouden ook. Na de les ben ik altijd helemaal kapot, maar de leermethode is wel effectief. Over een paar maanden zouden we een aardig woordje Lets moeten kunnen spreken en begrijpen. Ik had er eerst weinig vertrouwen in, maar misschien gaat het nog wel lukken ook.

De donderdagmiddag heb ik besteed aan werken voor BM Studio. Ik ben alvast begonnen aan het schrijven en voorbereiden van mijn Photoshop-cursus en ik heb de poster voor de fotografie-workshop afgerond. Na twintig correctierondes en wijzigingen in de tekst (iets met een Rus en een Nederlander die niet zo goed zijn in de Letse taal) kon de poster eindelijk de wereld in en kon ik naar huis.

[76] Piektdiena 15. aprīlis // Vrijdag 15 april
Eindelijk kon ik vandaag weer een beetje uitslapen en dat heb ik dan ook gedaan. Toch ging ik weer vroeger dan gepland naar het BJC, want ik had een hoop te doen. Aangekomen in het jeugdcentrum heb ik wat ontwerpen gemaakt voor diverse evenementen, wat werk gedaan voor BM Studio en mijn Photoshop-cursus verder uitgeschreven. Ik had Kārlis boven in de multimediastudio gestalt, dus ik kon beneden eindelijk eens rustig werken. Alles schoot dan ook lekker op, dus ik had nog genoeg tijd om Juris ondertussen te helpen met zijn CV en sollicitaties voor EVS-projecten.

Om 17:00 uur had ik een meeting met Dmitrijs om wat werk te bespreken. Voor komende maandag stonden er meerdere deadlines voor drukwerk, maar ik had nog totaal geen input ontvangen. Blijkbaar is dat hier de normale manier van werken: gewoon maar wat maken, zonder aangeleverde tekst, beeld of enige andere informatie. Het gesprek was dan ook snel weer voorbij en we konden lekker op tijd weekend gaan vieren. Met Renaud, Kārlis en Den Marko liep ik naar huis; Kārlis aan mijn ene arm en Den Marko aan de andere. Uiteraard droegen ze mijn tas met wasgoed, want dat was te zwaar voor mij en zij zijn sterke jongens.

We hadden de router uit het jeugdcentrum geleend voor het weekend, dus we hadden voor het eerst thuis internet. Ik heb gezellig geskypet met m’n moeder en Mike, gefacetimet met Mike, Marc en Thom en online wat series gekeken. Het was leuk dat dit nu allemaal kon en de mogelijkheden waren onbeperkt. Eigenlijk heb ik tot diep in de nacht alleen maar naar mijn scherm lopen staren, terwijl ik zonder wifi gewoon naar buiten was gegaan of een leuk gesprek had gevoerd. Maar ja, we hadden ook zo veel in te halen na al die internetloze maanden. 😉

[77] Sestdiena 16. aprīlis // Zaterdag 16 april
Wifi is leuk, maar ik had veel te kort geslapen en mijn wekker ging al snel. ’s Ochtends vroeg vertrok ik met Renaud, Renārs, Andris en een bus vol hyperactieve pubers naar Garkalne, voor de aktīvais tūrisms-competitie. Het heuvelachtige bos was voor vandaag omgetoverd tot een soort survivalpark.

Toen de jongerenteams waren gestart heb ik met het dreamteam (zie foto, v.l.n.r.: Patriks, Andris, Renaud en Renārs) een paar checkpoints bezocht om te kijken wat de opdrachten waren. Daarna zijn de mannen gaan oefenen en heb ik foto’s gemaakt. Helaas was Renārs de camera weer vergeten (het wordt een beetje vaste prik bij competities), dus het moest allemaal treurig met mijn telefoon.

Om 14:00 uur mochten de mannen eindelijk starten en bleef ik in de buurt van de bus, voor als de jongeren terug zouden komen. Ik had geen idee hoe lang het zou duren, want soms verdwalen ze, of slaan ze checkpoints over en komen ze gewoon terug. Ik heb een rondje door het bos gelopen en vanaf een heuvel spotte ik ons jongste team. Ze waren al bijna bij de finish, dus ik moest naar beneden om ze op te wachten. Ik had nog steeds erg veel last van mijn knie en vooral dalen doet enorm zeer, maar ik moest toch echt die heuvel weer af. Eraf rollen was helaas geen optie, dus tandjes op elkaar en huppen maar.

Kort daarna kwamen ook onze andere jongerenteams binnen en moesten we alleen nog op het team van Renārs wachten. Ik had al minstens tien keer een rondje gelopen, checkpoints bezocht, heuvels beklommen (en weer spijt gehad), spullen uit de bus gehaald en mijn haar laten vlechten, maar er was nog geen spoor van het dreamteam. Uuuren later kwamen ze eindelijk achter een heuvel vandaan gerend. Inmiddels waren we allemaal koud en nat en wilden we naar huis, maar we moesten wachten op de uitslag en de prijsuitreiking. Na de medailles en diploma’s in ontvangst te hebben genomen konden we eindelijk naar de bus, en drie uur later dan gepland waren we weer terug in Bauska. We zouden eigenlijk naar het jubileumconcert van Mēmelite, want Juris moest dansen, maar dat was al afgelopen. Toen ben ik maar gewoon naar bed gegaan en heb ik wat series gekeken, want ik was kapot.

[78] Svētdiena 17. aprīlis // Zondag 17 april
Tijdens mijn superluie ochtend (met wifi, mijn laptop en mijn bed) werd ik gebeld door Andris. Hij vroeg of ik thuis was, want hij had een probleem. Zijn probleem bleek te zijn dat hij yoghurt had gekocht en geen lepel had, dus die kwam hij bij ons lenen. Totaal onbelangrijk, maar nu was ik tenminste uit bed en kon ik gaan douchen en iets met mijn dag gaan doen.

Gedoucht heb ik, maar daar bleef het eigenlijk bij. Het regende en ik heb mijn kamer opgeruimd, series gekeken en deze blog getypt. Dat is wel fijn, dat ik nu gewoon mijn blog kan updaten, zonder dat het me een cent kost. Verder is het hebben van internet eigenlijk vooral heel erg tijdrovend, want je doet de hele dag nutteloze dingen. De dag is eigenlijk alweer om en ik heb helemaal niks gedaan.

Dat was het weer voor nu; ar labu nakti en tot de volgende keer! xx