Sveiki! Ik ben vandaag precies vier maanden in Letland; waar is de tijd gebleven? Ik heb de afgelopen maanden van alles meegemaakt en gezien, maar het project liet, zoals jullie waarschijnlijk wel weten, nogal wat te wensen over. Gelukkig zitten we momenteel in een overgangsfase en kan het vanaf nu bijna alleen maar beter worden. Er is nieuwe hoop en we proberen wat van de zomer te maken!
De zomer is trouwens al vroeg begonnen in Letland: het is nu al bijna nacht en het is nog steeds 29°C. Zelfs de muggen vallen van ellende dood neer (helaas niet voordat ze mij geprikt hebben). Misschien is het ook zo warm omdat de zon amper nog onder gaat. Het is nu nog maar zo’n vier uur per nacht echt donker en volgende maand zal dit zelfs nog een uurtje korter zijn. Nooit meer slapen, dus.
Voordat ik de met rest van mijn verhalen begin: hieronder nog een paar foto’s van de avond waarop ik mijn laatste blog updatete. Te mooi om niet te delen. 😉
[114] Pirmdiena 23. maijs // Maandag 23 mei
Dinsdag 31 mei is de laatste schooldag voordat de Letse zomervakantie begint en dat wordt uitgebreid gevierd met eindejaarsfeestjes. Ook het jeugdcentrum viert drie maanden vakantie, dus wij sluiten het jaar volgende week ook feestelijk af. Voor dit evenement had ik de opdracht gekregen om een certificaat en een button te ontwerpen – zoals altijd. Ik denk dat de gemiddelde Let zijn hele woning kan behangen met alle certificaten die hij in zijn leven vergaart. En de garderobe van menig inwoner van Bauska zit vol met gaatjes van alle buttons die hij altijd moet dragen.
Maar goed, ik deed wat ik moest doen en ontwierp een certificaat en een button. Helaas is het BJC niet mijn makkelijkste klant, want alleen vandaag al moest alles twintig keer aangepast worden. Juris werd de hele dag gebeld om aanpassingen aan mij door te geven (het valt ook niet mee om mij gewoon direct te mailen of te bellen) en met elke correctieronde werd alles lelijker en lelijker. Ik hoop dat niemand erachter komt dat deze gedrochten van mijn hand zijn. Ik ontken alles.
[115] Otrdiena 24. maijs // Dinsdag 24 mei
De dag begon vroeg met een Letse les, onder het genot van crêpes van Renaud. We waren vergeten ons huiswerk te maken (echt), dus we hadden eerst wat in te halen. Daarna hebben we weer allemaal zinnen vertaald, woorden vervoegd en een beetje gehuild omdat Lets een verschrikkelijke taal is. Na de les heb ik lekker bonnetjes geplakt voor mijn voedseladministratie van de maand mei. Omdat Renārs binnenkort weggaat bij het BJC, moesten we alles ruim een week eerder inleveren en kunnen we dus officieel niks meer kopen. Ik vrees dat we volgende week verhongeren.
’s Middags hadden we een meeting met Benita, Renārs en Juris, die geopend werd met het goede nieuws dat Juris onze nieuwe projectcoördinator wordt. Hoera, er is hoop! Ook zouden we vandaag de laatste woonproblemen oplossen en een wasmachine krijgen, maar natuurlijk hadden ze weer allerlei smoesjes en was het allemaal niet mogelijk. Gelukkig weet ik inmiddels ook hoe je dit spelletje speelt, dus een paar uur later waren Renaud en ik de trotse eigenaren van een nieuwe wasmachine. We hebben er ook maar drie maanden op hoeven wachten. Renaud en Ģirts gingen naar het appartement om de wasmachine te installeren, maar helaas kregen ze hem niet aan de praat. Ondertussen was ik in mijn kantoor bezig met wederom een aantal correcties op de certificaten en buttons. De button was inmiddels een magneet geworden, dus dat is goed nieuws voor de Letse t-shirts. Dat ik daardoor nog meer moest aanpassen en veranderen was helaas niet zulk goed nieuws voor mij. Kārlis kwam me in mijn kantoor irriteren, maar omdat het zijn laatste dag in Letland was, stuurde ik hem niet weg. Laura kwam er later ook bij en omdat ik zo hard aan het werk was, had ze eten voor mij gehaald bij Hesburger (de Baltische McDonald’s) – hoe lief is dat?
Toen ik na een lange dag weer thuiskwam, heeft Kārlis nog de hele avond onder ons balkon zitten stoepkrijten. Hij heeft een enorm kunstwerk gemaakt en de hele straat is gekleurd; we zullen hem in ieder geval niet snel vergeten.
[116] Trešdiena 25. maijs // Woensdag 25 mei
Wederom begon de dag vandaag met Letse les en pannenkoeken. Ik denk dat ik vaker te veel melk ga kopen, want dan maakt Renaud tenminste eten voor me. Ook Solvita was mijn innerlijke mens vandaag niet vergeten en had een rabarbertaart voor me gebakken. Blijkbaar verhongeren we deze week toch niet. Na de les heb ik met Renārs en Andris geluncht (lees: bier gedronken) bij het kasteel, om me te bedanken voor een logo dat ik had gemaakt. Kijk, zo kan het dus ook.
’s Middags repareerden Ģirts en Renaud onze wasmachine en hebben ze gelijk een aantal lekkages verholpen. Ons prutswerk was leuk geprobeerd, maar Ģirts kan het natuurlijk veel beter. Ondertussen was ik in het jeugdcentrum om weer een bergje correcties door te voeren voor het certificaat en de magneet. Jullie raden het al: ze zijn nu nóg lelijker en de tekst is inmiddels zelfs onleesbaar geworden. Ik werd er doodmoe van, want ik wil helemaal geen lelijke dingen maken. Waarom laten ze me niet gewoon mijn werk doen? Juris (die in dit geval mijn tolk was) is voor mij opgekomen, omdat ik nu al drie volle dagen bezig was met corrigeren. Dat pakte helaas niet helemaal goed uit en nu is iedereen boos op hem, want hoe durven wij “de baas” tegen te spreken. Ik was alles even behoorlijk zat, want ik houd me momenteel alleen maar bezig met alle dingen die ik echt niet wil. Ik ben hier gekomen om mijn creativiteit voor iets goeds te gebruiken en niet om een slaafje van de klant (die zogenaamd koning is) te zijn – dan had ik net zo goed bij Texelse Media kunnen blijven. Gelukkig is het goed om even ongelukkig te zijn: dan verandert er tenminste iets. En gelukkig heb ik een nieuwe projectcoördinator die me daarbij zeker kan helpen.
Na een goed gesprek nam Juris mij en Renaud mee op expeditie in de kelder, want daar stonden nog wat oude meubels die Renaud en ik mogen gebruiken. We hebben beide een mooie (nou ja…) tafel en stoel uitgezocht. Daarna was de dag eindelijk voorbij en konden we naar huis, waar we een enorme berg was hebben weggewerkt. Kārlis zou vandaag nog langskomen om afscheid te nemen voordat hij naar Ierland zou vertrekken, maar die hebben we niet meer gezien. Het had de hele dag ook zo hard geregend dat zijn kunstwerk volledig van de stoep was gespoeld. Dag, kleine vriend.
[117] Ceturtdiena 26. maijs // Donderdag 26 mei
Vandaag was de magische dag dat het certificaat en de magneet dan eindelijk werden goedgekeurd: geen correcties meer! Helaas waren er ruim honderd certificaten nodig, met verschillende namen en onderschriften. Ik mocht dus honderd keer naar dat afzichtelijke ding kijken en een nieuw naampje en een zinnetje knippen en plakken. Kon ik mijn ogen maar sluiten. Om het feestje compleet te maken mocht ik ook nog een folder in dezelfde stijl ontwerpen. Die heb ik nog maar niet laten zien, want hoe langer ik het uitstel, hoe minder tijd er over blijft om dingen te corrigeren. Terwijl ik aan het werk was, belde Kārlis me via Skype. Oh oh, zelfs 3.000 km verderop weet hij me nog te vinden. Hij begon het gesprek met dat het zo slecht met hem ging, want Ierland was zo ver weg en alles was stom. Hij wist ook niet eens waar hij woonde; dat moest hij aan zijn “nieuwe vader” vragen. Na een uurtje praten was dat arme kind gelukkig alweer helemaal bijgedraaid en dacht hij dat het allemaal geweldig zou worden. Zo zie je maar weer.
Na dit gesprek heb ik nog wat werk afgemaakt, met Juris gepraat en boodschappen gedaan. Toen ik thuiskwam zag ik dat onze nieuwe tafels en stoelen er stonden. Ook had Renaud mijn kledingkast gerepareerd en voor zichzelf een kast gebouwd van een kledingrek en een paar dozen. Hij had zelfs zijn sokken in een wijndoos gesorteerd. Samen met de nieuwe wasmachine kunnen we vanaf nu dus officieel zeggen dat we in een normaal, leefbaar appartement wonen. 
[118] Piektdiena 27. maijs // Vrijdag 27 mei
Vanochtend had ik voor het eerst zelf mijn beddengoed kunnen wassen. Na een uurtje op het balkon was het alweer droog en kon ik mijn bed weer opmaken. Niks naar de wasserette, of gekloot met emmers en dan twee dagen wachten tot de was droog is. Wat is ons leven nu ineens makkelijk geworden.
Aangekomen in het BJC ging ik weer vrolijk verder met een nieuwe namenlijst voor de certificaten. Gelukkig vertroebelden mijn bittere tranen mijn zicht een beetje. Halverwege de middag had ik een meeting met Juris en Renaud, om de zomerplanning te bespreken. Het jeugdcentrum is drie maanden gesloten en wij moeten gewoon werken: dat is een uitdaging. Het was de bedoeling dat we vandaag allemaal onze ideeën zouden delen en een planning zouden maken, maar Renaud snapte er allemaal niks van en was totaal ongeïnteresseerd. Ik was eindelijk weer een beetje gemotiveerd, maar hij heeft de hoop volgens mij opgegeven. Hij wil de hele zomer naar Frankrijk, omdat we hier volgens hem toch niks doen en het allemaal geen nut heeft. Ik begrijp zijn punt, maar misschien moeten we deze nieuwe kans aangrijpen om er eindelijk een goed en succesvol EVS-project van te maken. We hebben nu de hulp van Juris en hij is motiverend, inspirerend, eerlijk en alles wat de rest hier niet is, dus alles kan alleen maar beter worden.
Toen we eindelijk uitgepraat waren was de dag alweer voorbij en kon het weekend beginnen. Na het eten hebben we nog even met Kārlis geskypet (hij was alweer helemaal gelukkig) en heb ik nog wat series gekeken. En daarna: lekker slapen.
[119] Sestdiena 28. maijs // Zaterdag 28 mei
Een zaterdag zoals vele zaterdagen: wasjes doen, film kijken, een beetje lezen, mijn blog uittypen… En voor je het weet is het alweer avond. Na het eten besloot ik om nog een rondje te lopen. Ik had vorige week vanuit de bus een aantal mooie raapzaadvelden gezien en die wilde ik wel eens van dichtbij bekijken. Het was een flinke wandeling, maar dan heb je ook wat, zoals jullie op de foto hierboven kunnen zien (ik moest hem bij de vrijdag plaatsen, want vandaag is er gewoon te weinig gebeurd om over te schrijven, dus te weinig tekst). Sorry, zaterdag – je was deze week een beetje saai. 😉
[120] Svētdiena 29. maijs // Zondag 29 mei
Vandaag ben ik met Juris naar Ķemeri geweest: een nationaal park dat hoog op mijn Letse bucketlist stond. In het park bevindt zich een wandelpad door een enorm moeras, dat ruim 6.000 jaar oud schijnt te zijn. Het was prachtig weer (bijna 30°C) en ik ben zelfs bruin geworden. Bruin in Letland: dat kan dus gewoon. We hebben uren rondgelopen (dat moest ook wel, want het was al ver lopen vanaf het station) en ik heb enorm veel over de natuur geleerd. Leuk hoor, in een stad wonen, maar hier in Letland ben ik dus gewoon een idioot die geen berk van een eik kan onderscheiden. Wisten jullie bijvoorbeeld dat salamanders onder het mos leven en bevriezen in de winter? En dat beren tijdens hun winterslaap een natuurlijke butplug ontwikkelen, zodat ze niet leeglopen? Dat bedoel ik dus.
Op de terugweg hadden we de trein gemist (ik ging niet meer zo snel) en moesten we bijna twee uur wachten op de volgende. Natuurlijk misten we toen ook de bus naar Bauska, dus hadden we nog een extra uur in Riga door te brengen. Gelukkig zit er een hele leuke backpackersbar vlakbij het station: Aussie Pub. De bar is gemaakt van een oude Volkswagen-bus en ze hebben Bauskas bier op de tap – wat wil je nog meer? De bus missen is een feestje.
[121] Pirmdiena 30. maijs // Maandag 30 mei
Na gisteren de hele dag te hebben gelopen, was ik vandaag vreselijk moe. Het is ook zo heet en bij de kleinste beweging breekt het zweet me al uit. Ik besloot om de werkdag thuis te beginnen en ik heb aan de laatste certificaten en de folder gewerkt voor het eindejaarsevenement. Daarna moest ik toch echt naar het jeugdcentrum, om daar de correcties door te spreken. Ik wilde echt niet, want het BJC ligt helemaal aan de andere kant van het dorp. Een paar kilometer lopen vind ik normaal niet zo erg, maar met deze tropische temperaturen is het echt een hel.
Ik kwam lekker plakkerig aan op het werk en heb daar mijn werkzaamheden afgerond. Daarna heb ik me nog beziggehouden met ons zomerplan en heb ik mijn Letse huiswerk gemaakt. Ik ben een brave student. ’s Avonds mocht ik weer naar huis, waar ik heb gekookt, gegeten, aan deze blog heb gewerkt en met Kārlis heb geskypet. Als hij me niet gebeld had, hadden jullie deze blog gisteren dus al gehad, maar helaas. 😉
[122] Otrdiena 31. maijs // Dinsdag 31 mei
Vandaag was het de laatste dag van het Letse schooljaar en ook de laatste werkdag van Renārs. Na de Letse les en nog wat allerlaatste correcties op de certificaten, barstte het feest los. Beide vestigingen van het jeugdcentrum waren omgebouwd tot ware partypaleisjes: springkussens, suikerspinnen, spelletjes, soldatentraining, theater, dans, muziek… Er waren allerlei activiteiten en workshops te doen en overal renden kinderen en jongeren rond. Uiteraard heb ik me ook laten schminken als een soldaatje (we bieden een soort voorbereidende landmachttraining aan) en mocht ik bepakt en bezakt met een geweer rondrennen.
Verder waren alle voorstellingen en activiteiten natuurlijk in het Lets en was het voor mij niet zo bijster interessant. Sommige dagen haat ik het echt om in Letland te zijn en vandaag was het zo’n dag. Het is niet makkelijk om altijd maar het buitenbeentje te zijn, niks te begrijpen en met niemand te kunnen praten. Ik heb een beetje doelloos rondgelopen, een film gekeken met Andris en de afscheidspicknick van Renārs bijgewoond. Ik was blij dat ik aan het einde van de dag weer naar huis mocht, want ik was echt gaar. Renaud was ook lekker suf van de hitte en liet een watertankje kapotvallen in onze keuken. Toen we het water probeerde over te gieten in een leeg tankje, lieten we die ook vallen. We wonen nu dus in een zwembad. Best lekker hoor, een beetje verkoeling.
Zo, dat is wel weer genoeg tekst voor deze blog. Ik ga proberen om alles wat vaker te updaten, zodat het niet zulke lange verhalen worden.
Hopelijk tot snel! xx
Hallo Steef, fijn om je belevenissen weer te lezen. Vind het rot voor je dat het allemaal zo moeizaam verloopt. Hoop dat dit met de komst van Juris zal verbeteren. Vind dat je heel lief bent voor Karlis. Hoop dat hij het naar zijn zin krijgt in Ierland. Prachtige foto’s weer. We gaan je snel zien ?
Veel liefs Aad en Linda.
Hoi Steef, een blog met gemengde gevoelens. Het valt ook allemaal niet mee
Lekker naar Iron Maiden en de Peppers!!! Wat wil een mens nog meer? Tot Zaterdag, we verheugen ons er op 
Dikke kus van mam XXX
Gelukkig ga je er een weekje tussen uit. Misschien dat je dan net genoeg moed en energie kan verzamelen om weer terug te gaan. Je zal het nodig hebben! Maar straks eerst ff een weekje verwend worden