Zo, twee blogs op één dag! Ik denk dat deze weinig introductie nodig heeft – waar waren we gebleven…
[149] Pirmdiena 27. jūnijs // Maandag 27 juni
Na een stormachtige nacht ontmoetten we tijdens het ontbijt de Spaanse partners (Maria en Sonia) en de Italiaanse partners (Carolina en Silvia). Ze waren vannacht allevier om 05:00 uur in Cēsis gearriveerd en er zat nog weinig leven in: dat beloofde wat. Vandaag zouden we namelijk beginnen met drie dagen hard werken om een langdurig partnerschap tussen onze organisaties op te bouwen. En dat met acht vrouwen; ik wenste mezelf succes.
Omdat we de dag zo laat begonnen waren (onze zuidervrienden waren natuurlijk moe), hebben we eigenlijk de hele ochtend verspild. Wel hebben we lekker geluncht op het terras van een cafeetje vlakbij. Het bier smaakte ook prima: dat was allemaal wel goed geregeld. Na deze korte onderbreking gingen we weer verder met onze projectplannen, maar na meerdere eindeloze discussies had ik al weinig hoop meer. De dag vloog voorbij en we hadden eigenlijk nog helemaal niks bereikt. Na het diner in het hotel hadden we ook gewoon vrije tijd, dus dat schoot ook niet op. Gezellig was het trouwens wel. 😉
[150] Otrdiena 28. jūnijs // Dinsdag 28 juni
Wederom een dag met vele discussies die nergens naartoe leken te leiden. Aan het begin van de dag had ik nog hoop, maar dit veranderde al snel in wanhoop. De Letten (de organiserende partij) hadden een aantal belangrijke kernwoorden totaal verkeerd naar het Engels vertaald en daardoor hebben we een hoop tijd verspild, omdat niemand elkaar meer begreep. Gelukkig bestaat er Google Translate en was het uiteindelijk duidelijk wat er bedoeld werd – voor zo ver dat mogelijk was.
Met de nieuwe kernwoorden in onze gedachten gingen we verder met onze plannen. Op zich zaten alle partners aardig op één lijn en waren we het allemaal wel aardig met elkaar eens, op de Letten na. Die hadden totaal hun eigen ideeën, wilden niet inschikken en besloten hun plannetjes in een andere kamer, zonder ons, uit te werken: een goede basis voor een partnerschap. Ook bleek het dat Baiba en Gunta niet de intentie hadden om dit project aan te vragen bij het Nationaal Agentschap. Het ging allemaal erg moeizaam en ik vroeg me af wat we hier eigenlijk deden. Gelukkig was het eten wel weer goed: ook niet onbelangrijk.
[151] Trešdiena 29. jūnijs // Woensdag 29 juni
Vandaag was de laatste werkdag van de Feasibility Visit en het ging weer helemaal nergens heen. We deden maar alsof we een project aan het ontwikkelen waren, terwijl we eigenlijk al wisten dat het waarschijnlijk nooit uitgevoerd zou worden. Gelukkig zorgde Team Richter voor nog een beetje leven in de tent: nadat ik de hele groep gedeprimeerd had met de waarheid (sorry), gooide Madeleine er weer een sprankeltje hoop en pit in. Mooie balans. Ineens was iedereen het met elkaar eens en hebben we een soort van project ontwikkeld. Ik weet nog niet waar het naartoe gaat leiden, maar wie weet wordt het wel iets moois.
Aan het einde van de dag zijn we met een busje naar Limbaži gegaan, voor een afscheidsdiner in een ondergronds restaurant. Daarna gingen we naar de kust, om een strandwandeling te maken en wat Letse cultuur op te snuiven. Baiba en Gunta bleken nogal één met de natuur te zijn en lieten ons een steen uitzoeken, waar we mee moesten praten. Terwijl ik diep in gesprek was met mijn steen, ben ik minstens honderd keer door muggen gestoken, dus ik draag deze magische avond nog wel even met me mee. Daarna gingen we weer terug naar Cēsis en was het tijd om afscheid te nemen.
[152] Ceturtdiena 30. jūnijs // Donderdag 30 juni
Madeleine en ik waren de enige overgeblevenen in het hotel en we genoten van ons laatste ontbijtje. Daarna pakten we onze spullen in en namen we de bus naar Riga. Daar zijn we nog even langs de McDonald’s geweest en vervolgden we onze reis naar Bauska. ’s Avonds hebben we gezellig wat gedronken met Juris en Renaud. Renaud zou de volgende dag voor een paar weken naar Frankrijk vertrekken (tenminste, hij zegt dat hij nog terugkomt), dus nu hadden we die ook nog even gezien.
[153] Piektdiena 1. jūlijs // Vrijdag 1 juli
De wekker ging vandaag alweer vroeg, want Madeleine en ik zouden naar Vilnius gaan! Wederom moesten we omrijden en gingen we eerst met de bus naar Riga – soms mis ik mijn auto toch wel. Na een lange busrit kwamen we aan het begin van de middag aan in Vilnius. Ons hotel lag dichtbij het station, in het centrum en had uitzicht op een kunstwerk van een kussende Donald Trump en Vladimir Putin. Cool.
We hebben een rondje door de oude stad gelopen, kerken bezocht, een wens gedaan bij de stebuklas-steen en zijn toen lekker op een terrasje gaan zitten. Bier, een schaal met snacks, een lekker zonnetje en eindeloos mensen kijken. Daarna hadden we met Elnora afgesproken op Cathedral Square. Dat is best een groot plein en we dachten dat we haar zagen, maar het was een Chinees. De tweede Elnora was gelukkig wel de echte. We besloten om weer ergens neer te strijken voor meer bier en eten, want volgens mij hebben we alledrie een lintworm. Na een avond vol leuke mensen, goede gesprekken en gevulde maagjes, hebben we nog een rondje door Vilnius gelopen. We hebben weer een vertrouwde Vilnius-koffie gehaald en deze opgedronken op een bankje aan de voet van de heuvel (ik kon Elnora en Madeleine helaas niet overhalen om hem weer te beklimmen). Daarna namen we afscheid en gingen Madeleine en ik weer naar ons hotel.
[154] Sestdiena 2. jūlijs // Zaterdag 2 juli
Ik had echt prima geslapen, al was het wel erg warm. Dat is toch wel het grote voordeel van samen reizen: betaalbare privékamers en geen snurkende kamergenoten (nou ja, eentje dan). Na het ontbijt besloten we om een bustour te doen naar Trakai: een historische stad vlakbij Vilnius. We werden met een busje bij het hotel opgehaald en onderweg vertelde een gids over de geschiedenis van Litouwen. Binnen een uurtje kwamen we aan bij het kasteel van Trakai, dat op een soort eilandje in een meer ligt. Het was echt belachelijk druk, enorm toeristisch en vreselijk heet. We besloten dan ook om niet het kasteel te bezoeken, maar om gewoon lekker zelf rond te lopen. We hadden een paar uur de tijd, dus we hebben alles kunnen bekijken en een biertje gedronken in de zon. 
Op de terugweg nam de bus een andere route naar en door Vilnius, en was de toeristische tour weer compleet. Het was nog steeds enorm warm, maar ik kreeg Madeleine toch zo ver om de heuvel van de Gediminas-toren te beklimmen. Het uitzicht is gewoon zo mooi, dat mag je niet missen. Bovenop de heuvel hebben we even uitgerust en toen we zwetend en hijgend weer beneden kwamen, stond daar gelukkig een karretje met waterijsjes: mijn redding! We konden er weer even tegenaan en zijn naar het station gelopen. Dat viel nog niet mee – hopelijk hebben we volgende keer een betere conditie. Madeleine redde mijn hete leven met ijsklontjes en een cheeseburger van de McDonald’s. Toen gingen we weer fris en fruitig de bus in, terug naar Letland. Gelukkig konden we nu wel in Bauska uitstappen en waren we niet zo achterlijk laat terug. We hebben nog wat boodschappen gedaan, wat gegeten en zijn toen gaan slapen.
[155] Svētdiena 3. jūlijs // Zondag 3 juli
Het was gedaan met de hitte en vandaag was er alleen maar regen, regen en nog meer regen. Gelukkig klaarde het ’s middags een heel klein beetje op en konden we een rondje door Bauska doen. Ik heb Madeleine alle hoogtepunten laten zien (dat is volgens mij alleen het kasteel) en we zijn even in het jeugdcentrum geweest. Het was zondag, dus er was natuurlijk niemand, maar dat is best een realistische weergave van een normale werkdag. Na de tour hebben we gezellig bij de Taverna gezeten, waar we hebben gegeten en gedronken op Madeleines laatste avond in Letland.
[156] Pirmdiena 4. jūlijs // Maandag 4 juli
Madeleine vloog vandaag weer terug naar Nederland. We namen afscheid op het busstation en ik ging, na een kwartiertje zwaaien, meteen door naar mijn werk. Bedankt voor de leuke tijd en tot snel! Ik weet dat je m’n blog niet leest, maar als geen van mijn superfans de boodschap doorgeeft, doe ik het later zelf wel. 😉
Aangekomen in het BJC was er helemaal niemand, op wat klusjesmannen na. Al snel bleek dat de deuren naar de trappenhuizen op slot zaten, wat betekende dat ik geen toegang had tot mijn kantoor, de wc’s of het keukentje. Erg handig. Ik heb een paar uur in het kantoor beneden gezeten, tot Ģirts langskwam en de deuren opende. Toen kon ik eindelijk naar de wc en water pakken – dacht ik. Helaas was er in het hele pand geen water, dus kunnen we de komende tijd niet doortrekken (en dus ook niet drinken). Ik had inmiddels echt behoefte aan vocht, dus ik ben maar naar huis gegaan. Daar heb ik mijn dorst gelest en aan mijn blog gewerkt.
[157] Otrdiena 5. jūlijs // Dinsdag 5 juli
Ik werd laat wakker en ik kon meteen door naar het rode gebouw, want ik had een meeting met Benita en Solvita. Dat deze verplaatst was naar het gele gebouw was mij niet verteld, maar dat maakt niet uit: ik loop graag door de warme regen. Aangekomen in het gele gebouw stelde Benita mij voor aan onze nieuwe receptionist: Mārtiņš. Het leek me wel een vriendelijke jongen, maar hij zei zelf al dat hij te verlegen was om Engels te praten. Hopelijk verandert dat nog, want hij werkt elke dag, de hele zomer lang, en anders zit ik ook maar een beetje tegen mezelf te praten. Ook verraste Benita mij met een sollicitant voor de “nieuwe Renārs”: een meisje genaamd Madara (ik verstond de eerste vijf keer “mother”, dus zo heet ze nu gewoon voor mij). Mother leek ook wel aardig, alleen was haar Engels niet al te best en begreep ze al helemaal geen sarcasme. Dat arme kind had ook niet echt geluk dat ze mij trof, want ik ga geen poppenkast spelen. Ik ben erg benieuwd of ze na ons gesprek de baan nog wil. Ondertussen kregen we trouwens ook nog bezoek van die immigratiedienst. Goed nieuws: ik ben niet illegaal.
Verder heb ik de rest van de middag lekker aan mijn blog gewerkt. Ik heb nieuwe zomerwerktijden gekregen en ik moet voortaan om 17:00 uur naar huis. Och, wat jammer. De dag was dus lekker kort en ik kon thuis van mijn vrijheid genieten. Nu Renaud op vakantie is ben ik namelijk echt alleen en dat is best wel even lekker.
[158] Trešdiena 6. jūlijs // Woensdag 6 juli
Met mijn nieuwe werktijden hoef ik nu nog maar vier uurtjes per dag in het jeugdcentrum aanwezig te zijn, maar dit vond ik toch een beetje veel. Vandaag koos ik er dus voor twee, dat leek me lang genoeg. Er is niemand en ik doe toch niks, dus wie houd ik nu eigenlijk voor de gek? Ik heb de hele dag (thuis en op het werk) aan mijn blog gewerkt en toen was het alweer avond. Niet erg spannend dus. De komende tijd heb ik ook weinig gepland staan, dus er komen wat saaiere blogjes aan. Ook wel eens fijn, want nu heb ik alle tijd om na te denken en plannen te maken voor het rest van het jaar.
Maar nu ga ik eerst eten. Labu apetīti un tiksimies vēlāk! xx
Ik had een stuk of drie blogs in te halen. Een achterstand opgelopen door vakantie en andere onzin ?. Wat maak je toch veel mee, eet je in mijn beleving vreselijk vies en loop je je een ongeluk. Leuk dat Madeleine bij je is geweest. Wij hebben drie weken vakantie gehad en zijn nu weer twee weken aan het werk. Marc gaat over 1 week naar Kreta en Moniek werkt sinds twee weken bij haar nieuwe baas. Groetjes van ons XXX
Vies? Ik ga drie keer per dag uit eten: het is één groot feest! 😉
Hohoho, ik lees ze tegenwoordig wel 😛 plus je moeder Appte al meteen. 😉 hehee
En daar sluit ik me helemaal bij aan! Respect voor hoe jij de dingen accepteert, relativeert, slikt, pikt,(alhoewel) en hoe jij er het beste van probeert te maken. Diepe buiging voor jou Steef!!! Misschien een ideetje om voor jou een standbeeld op te richten, allicht prettiger om naar te kijken dan naar een kussende Trump en Putin
Haal eruit wat er voor jou inzit dit jaar, al is het niet helemaal wat je voor ogen had. Het jaar is zeker (nog) niet verloren en daar zorg jij wel voor. Succes met plannen maken!!! Ik hang aan je lippen. Dikke kus van 1 van je grootste fans 😉 XXX mam
Hey Stephanie, altijd weer een genoegen je blog te lezen. Ook al doe je voor je gevoel niet veel, je beleeft volgens mij veel meer dan de meeste mensen, in elk geval dan dit mens 😉