Sveiki en tere! Hier weer een blogje vanuit het koude, witte Bauska. De Letse winter is sinds vorige week in volle gang en er ligt al een leuk pakje sneeuw. Ik heb nu al overal spierpijn van het glibberen en glijden, dus dat belooft nog wat voor de komende maanden. Ik bereid me maar voor op het ergste.
De afgelopen week heb ik me weer goed vermaakt, met als hoogtepunt een weekendje Tallinn met een groep EVS-vrienden. Het was superleuk en we hebben een hoop vrijwilligers in Estland ontmoet. Zo veel leuke mensen – ik ga iedereen volgend jaar zo missen! Natuurlijk heb ik in Nederland ook genoeg vrienden (hele leuke zelfs) en ik ben ook hartstikke blij als ik die straks weer terugzie, maar dat is toch anders. Hier is iedereen iets meer gelijkgestemd ofzo. We zitten in hetzelfde schuitje, hebben dezelfde interesses en kijken vaak hetzelfde tegen dingen aan. Het is heel bijzonder om onderdeel te zijn van zo’n groep. Oh, het EVS-leven… Dit gaat nog een moeilijk afscheid worden.
[278] Ceturtdiena 3. novembris // Donderdag 3 november
De laatste werkdag voor het weekend! Vandaag begonnen we de dag met een speciale Letse les: we gingen namelijk kliņģeri maken: een soort enorme Letse pretzels. We proberen de lessen (en alles, eigenlijk) tegenwoordig zo leuk mogelijk te maken, want een beetje theorie leren is ook maar saai. En op deze manier hebben we plezier, leren we de Letse taal en cultuur, krijgt Solvita betaald en hebben wij gratis eten.
Solvita had alle ingrediënten voor ons geregeld en we gingen aan het werk. Drie uur later haalden we twee enorme kliņģeri uit de oven: een hartige en een zoete. Deze zou ik natuurlijk nooit in m’n eentje opkrijgen en Renaud eet niks, dus ik heb Juris en Andris uitgenodigd om ons te komen helpen. Na nog een paar uurtjes posters maken in het BJC, ging ik naar huis en kon ik eindelijk van onze baksels proeven. De hartige kliņģeris was echt enorm lekker, maar van de zoete vielen m’n tanden bijna spontaan uit m’n mond. Gelukkig aten Juris en Andris er gretig van en namen ze beide nog een flink stuk mee naar huis. Iedereen blij. 😉
[279] Piektdiena 4. novembris // Vrijdag 4 november
De wekker ging vroeg en om 07:00 uur stond ik al buiten om naar de bus te gaan. De sneeuw van de afgelopen dagen was al grotendeels gesmolten, dus ik had hoop op een mooi weekendje Tallinn. Want ja, sneeuw is wel mooi, maar er elke keer doorheen moeten lopen is toch echt iets minder leuk.
Terwijl ik in de bus naar Riga zat, begon het weer te sneeuwen – en hard ook. Het hoopte zich vlug op en al snel lag er zo’n 30 cm sneeuw. De bus begon steeds langzamer te rijden en er ontstond een enorme file. Ruim een uur te laat kwam ik in Riga aan, waar ik mijn bus naar Tallinn natuurlijk al had gemist. Mooi kut, maar niks aan te doen. Ik ging naar het kantoor van Lux Express om mijn ticket om te laten boeken en ik werd doorverwezen naar de buschauffeur. Ik moest eigenlijk een nieuwe ticket kopen, maar na een paar telefoontjes mocht ik gratis mee! Zo had ik weer mooi even € 21,- bespaard.
Toen ik eindelijk ik Tallinn aankwam, stonden Ola, Jordi, Boris, Mathieu en Tahsin al op het station op mij te wachten. Na een sneeuwballengevecht hebben we bij Lido gegeten, waar Kati zich ook bij ons aansloot. Daarna gingen we met de bus naar onze slaapplaats voor het weekend. We sliepen in twee enorme appartementen bij een groep EVS-ers: dat had Ola weer even goed voor ons geregeld! Eén van de EVS-ers, Teresa, haalde ons op van de bushalte. We hebben onze spullen gedropt, een paar huisgenoten ontmoet en zijn daarna met zijn allen Tallinn ingegaan. In Old Town voegden zich nog een paar vrijwilligers bij ons en hebben we wat sightseeing gedaan en kroegen bezocht. Supergezellig. 
[280] Sestdiena 5. novembris // Zaterdag 5 november
De helft van onze groep (waaronder ik) sliep in het appartement van de bovenburen, die we nog niet hadden ontmoet. Na een ochtendje handjes schudden (“hoi, sliep jij hier?” – “ja, woon jij hier?”) en een ontbijtje, gingen we met z’n allen Tallinn weer in. We hebben door Old Town gelopen, de Russische kathedraal bezocht, met sneeuw gegooid en natuurlijk weer lekker gegeten en gedronken. We raakten elkaar steeds kwijt, maar uiteindelijk kwamen we allemaal weer samen in een café. Na een kopje thee hebben we Ola naar de veerhaven gebracht, want die zou naar Helsinki gaan. Onderweg raakte ik aan de praat met Kuba (Poolse EVS-er in Estland), die precies dezelfde humor als ik bleek te hebben. De rest van de dag heb ik dus in een scheur gelegen – vooral om zijn lach, die klinkt als een kruising tussen een hinnikend paard, een geit en een auto die niet wil starten. Ik heb nog steeds pijn in m’n buikspieren.
Nadat we Ola hadden uitgezwaaid, hebben we met zijn allen boodschappen gedaan. Daarna zijn we naar het appartement gegaan om voor de hele groep te koken. Na een lekkere maaltijd was het tijd voor een feestje in het bovenste appartement, met een bierpong-tournament en een groot internationaal gezelschap van EVS-ers, Erasmus-studenten en ander rondreizend volk. Ik heb weer een hoop leuke mensen ontmoet en er was zelfs een Nederlander bij – de eerste dit jaar! Ja, het was weer een mooi avondje lachen, hinniken, drinken en dansen.
(Op de eerste foto v.l.n.r.: Kuba, Matuš en Teresa (EVS-ers in Estland), en Jordi, Kati, Tahsin, ik, Boris en Mathieu.)
[281] Svētdiena 6. novembris // Zondag 6 november
We hadden vannacht (of eigenlijk: vanochtend) met de hele groep beneden in een kamertje geslapen en we werden brak wakker. Na alles te hebben opgeruimd en ingepakt, gingen we Tallinn weer in, voor een laatste rondje. We gingen op zoek naar eten, maar dat blijkt nog niet mee te vallen met enkele vegans in ons midden. Na de halve stad te hebben doorgelopen was het eerste restaurant te vol, het tweede failliet en het derde toch maar niet vegan genoeg. We gaven de hoop op en gingen naar het busstation, want het was alweer bijna tijd om terug naar Letland te gaan.
Samen met Mathieu en Tahsin heb ik wat in het stationsrestaurant gegeten, en vonden we ook Jordi en Boris weer terug (die waren we ergens onderweg verloren). We namen de bus naar Riga, waar ik met Jordi en Boris nog even naar Aussie Pub ben geweest. Daar ontmoetten we medevrijwilliger Diego en hebben we een biertje gedronken en tafelvoetbal gespeeld. Met de laatste bus ging ik weer terug naar Bauska. Dat was een tof weekend!
[282] Pirmdiena 7. novembris // Maandag 7 november
De werkweek was weer begonnen en ik kwam met moeite uit bed. Gelukkig was Madara ziek, dus had ik vandaag eigenlijk niks op het werk te zoeken en kon ik lekker laat komen aankakken. Het BJC was uitgestorven. Volgens mij houdt heel Bauska een winterslaap, want er waren geen kinderen, er was geen personeel en er liepen zelfs geen mensen op straat. Ik heb een beetje aan de BJC50-website gewerkt en ben toen weer naar huis gegaan. Atā.
[283] Otrdiena 8. novembris // Dinsdag 8 november
We begonnen de dag vroeg met een Letse les. Dit keer helaas zonder eten, maar gewoon saai woordjes leren. Na de les heb ik wat administratie gedaan en een planning gemaakt, en ging ik daarna samen met Renaud naar het rode gebouw. Het gele gebouw was nog steeds uitgestorven, maar in het rode gebouw zou er een kookworkshop zijn. Daar aangekomen kregen Renaud en ik meteen een schortje voor en werden aan het werk gezet. Helaas sprak er weer niemand Engels en begrepen ze ons Lets niet, dus dat schoot weer niet op. We mochten achteraf wel lekker broccolitaart en een paar andere mysterieuze gerechten eten. Allemaal compleet met kindersnot en ingrediënten die allemaal minstens drie keer op de grond waren gevallen. Smullen.
Na de kookworkshop gingen we meteen naar huis, want we hadden wel weer lang genoeg gewerkt. Thuis aangekomen heb ik deze blog geschreven en nu is de dag alweer zo goed als voorbij. Dus ja, dat was het weer voor nu. Wordt vervolgd!
Uz redzēšanos! xx
Hoi, leuke blog, mooie foto’s en vooral heerlijke verhalen ? was weer een genot om te lezen. Tja het zal iid niet meevallen om straks afscheid te nemen van je nieuwe soulmates. Maar hoe geweldig is het dat je ze hebt mogen ontmoeten ? en dat je zoveel hebt mogen en kunnen beleven en met je eigen ogen zoveel moois hebt kunnen aanschouwen. Dat neemt niemand je meer af! Denk hier aan op de momenten dat het wat minder gaat. Kijk dan naar wat je wel hebt, en niet naar wat er niet is. Als je het af gaat wegen hoop en denk ik dat dat uiteindelijk toch zwaarder zal wegen. Fijne dag, werk ze en we spreken elkaar snel weer ? Dikke kus van mam XXX ? ? ?