Letse tripjes en dansen met een opa

Čau! Zo, wat ben ik de laatste weken trouw met mijn verhaaltjes delen. En wat zijn jullie trouw met reageren en berichtjes en kaartjes sturen – paldies! Deze week is er weer van alles gebeurd en ik heb me weer goed vermaakt. Niet naar het werk gaan heeft zo zijn voordelen: zo kun je bijvoorbeeld de tijd vullen met dingen die veel leuker zijn dan in een leeg jeugdcentrum zitten. Goed idee, toch? Blijven we gewoon doen.

[185] Otrdiena 2. augusts // Dinsdag 2 augustus
Ken je dat, dat je uit verveling hele stomme projecten aanneemt? Ik wel: ik heb vandaag namelijk een klusje voor Dmitrijs gedaan. Ik weet niet waarom, maar het leek me op dit moment gewoon beter om iets te doen dan niets. Nu kwam ik niet erg ver, want de opdrachten die Dmitrijs geeft luiden vaak zoiets als “hier is een logo, ik vind blauw mooi (en dan stuurt hij een afbeelding in het paars), maak maar wat”. Tja, ik heb dus maar wat gemaakt.

[186] Trešdiena 3. augusts // Woensdag 3 augustus
Vandaag was het eindelijk een beetje droog (en dan ook meteen weer 30°C), dus was het tijd voor onze Letse les op het platteland. Samen met Solvita, haar kinderen en Renaud ging ik naar Uzvara: een dorpje vlakbij Bauska. Renaud en ik waren hier aan het begin van het project al eens eerder geweest en we vergeleken het altijd met Tsjernobyl, omdat het er dood en verlaten uitziet. Eenmaal aangekomen in deze spookstad bleek onze herinnering niet helemaal accuraat meer te zijn, want er groeide en bloeide van alles – Uzvara was ineens best wel mooi. We zijn eerst naar het openluchtmuseum geweest, waar we konden zien hoe de Letten vroeger leefden. Er waren allemaal authentiek ingerichte huisjes, werkplaatsen voor oude ambachten en een mooie verzameling oldtimers. Māris, het achtjarige zoontje van Solvita, was een geweldige gids en praatte me de oren van het hoofd. Dat wij meer dan de helft niet begrijpen, maakt hem helemaal niks uit.

We hebben alle hotspots van Uzvara bezocht en Solvita liet ons zien waar ze is opgegroeid. Daarna gingen we naar haar zomerhuis (dat is hier heel normaal – maar och, wat zijn ze allemaal arm) op het platteland. In de koude maanden woont Solvita met haar gezin in een appartement, maar in de zomer wonen ze op een enorm stuk land, waar ze bezig zijn om een nieuw huis te bouwen. Het landgoed was compleet met een zwembad, een visvijver en een grote moestuin, die uiteraard voor ons werd leeggeplukt. Na een bezoekje aan een Let ga je nooit met lege handen naar huis. 😉

Met gevulde tassen gingen we naar het BJC, want Madara wilde met mij praten: ze had namelijk een verontrustende brief van het Nationaal Agentschap ontvangen. Hahaaa, dus toch! Ik moest allerlei vragen beantwoorden, wat ik natuurlijk met liefde heb gedaan. De organisatie moet zich nu binnen een week verantwoorden voor deze belachelijke situatie en daarna worden er stappen ondernomen. Helaas was Benita op vakantie en heeft niemand haar ingelicht, dus die weet nog van niks. Dat wordt een mooie verrassing als ze terugkomt.

[187] Ceturtdiena 4. augusts // Donderdag 4 augustus
Nadat ik gisteravond alle groente had schoongemaakt, begon ik vandaag met alvast wat dingen voor te snijden en alles in bakjes te doen. Want al heb ik tegenwoordig zeeën van tijd – ik ben vaak alsnog te lui om gezond te eten. Na deze mealprep heb ik mijn voedseladministratie van juli gedaan en heb ik mijn bonnetjes afgegeven in het rode gebouw. Toen zat mijn werkdag er alweer op! Wat hebben we het hier ook zwaar.

’s Avonds was de lucht weer erg mooi, dus ben ik eropuit gegaan om de zonsondergang te bekijken. Ik was precies op tijd terug voor de live stream van Iron Maiden op Wacken Open Air: de laatste show van deze tour. Ik waande me even zes weken terug in de tijd, naar de dag dat ik zelf vooraan stond.

[188] Piektdiena 5. augusts // Vrijdag 5 augustus
Mijn Franse vriendin Fanny Biver (hehehe) had vandaag het afsluitende evenement van haar EVS-project: een foto-expositie. Ik vond dat het bijwonen van een EVS-evenement wel als werk mocht worden gezien, dus ik cancelde mijn geplande vergadering met Veronika en ik ging naar Tukums.

De expositie werd feestelijk geopend met champagne en een speech van Fanny, ondersteund door een poëtische bijdrage van Leonardo (Italiaanse vrijwilliger). De foto’s waren erg mooi en er waren veel bekenden op de opening afgekomen: Vova was overgekomen uit Moldavie, en natuurlijk waren alle vrijwilligers en mentors uit Tukums aanwezig. Blijkbaar hadden deze mensen ook al lucht van onze situatie in Bauska gekregen en wordt er zelfs aan de andere kant van het land naar een oplossing gezocht. Nu blijk ik wel een populaire EVS-er te zijn, want diverse organisaties willen mij wel overnemen. Nu maar eens kijken wat er mogelijk is.

Na het evenement heb ik nog even geholpen met opruimen en alle champagne op te drinken – zo aardig ben ik dan ook wel weer. Daarna heb ik nog een paar uur bij Fanny, Leonardo en Paula thuis gezeten (Zsófia is helaas alweer terug in Hongarije). ’s Avonds ben ik terug naar Riga gegaan, waar het zo hard regende dat ik van de trein naar de bus kon zwemmen. Ik ben maar even gaan schuilen in de McDonald’s om thee te drinken (en ja, ook om cheeseburgers te eten). Een paar uur later kwam ik zeiknat weer terug in Bauska. Het was na weken van tropische temperaturen wel eindelijk een beetje afgekoeld. Best lekker, eigenlijk.

[189] Sestdiena 6. augusts // Zaterdag 6 augustus
De foto van mijn bietensoepje was in de prijzen gevallen en ik mocht een waardebon voor Čuguna Roze ophalen in het Kultūras centrs. Ik trotseerde de regen, liep het halve dorp door en nam mijn bon in ontvangst. Op het dorpsplein vond op dat moment “Bauskas Smeķis” plaats: de verjaardag van Bauska en het stadsfestival van het jaar. Het zag er wel gezellig uit, dus ik ben een kijkje gaan nemen. Er was muziek, vermaak en een hele hoop eten.

Ik kwam bij de tent van JUMS terecht (één van de meer succesvolle jeugdcentrums/organisaties van Bauska). Juris werkt daar nu, dus ik ben daar een tijdje blijven hangen. Op een gegeven moment kwam er een vrouw met een huilend meisje voorbij. Het overstuurde kind wilde perse een tatoeage, maar de wachtrij voor de henna-kraam was te lang – of wij daar niet iets aan konden doen? Ik vond het een opmerkelijke vraag, maar natuurlijk wil ik wel even een vlinder op uw kind tekenen. Kom maar met je armpje.

Na deze creatieve uitspatting ben ik nog even langs huis gegaan, want ik moest een paar dingen regelen. ’s Avonds wilde ik weer terug naar het festival, maar het bleef maar regenen en regenen. Renaud wilde al niet meer mee en ik twijfelde zelf ook of ik nog terug zou gaan, maar na een paar uur wachten ben ik toch maar gaan lopen. Bleek het toch een mooi feestje te zijn! Goede bands, goed bier, leuke mensen, een vette vuurwerkshow… En ik had nog nooit zo veel mensen in Bauska gezien (en al helemaal niet zo veel vrolijke en gezellige mensen). Natuurlijk moest Juris weer de hele tijd dansen en werd ik daar het slachtoffer van – het valt als lompe Hollander niet mee om een professional bij te houden. Gelukkig kon ik hem al snel bij een danseresje droppen en heb ik maar een aritmische opa bij de arm gepakt. 😉

[190] Svētdiena 7. augusts // Zondag 7 augustus
Vandaag was ik vreselijk brak. Ik heb de halve dag geslapen en de andere helft met mijn ogen open voor pampus gelegen. Tegen de avond kwam ik eindelijk weer een beetje tot leven, maar ik kon de kracht niet vinden om mijn blog te updaten. Dagje later dan maar.

[191] Pirmdiena 8. augusts // Maandag 8 augustus
Het weekend zat er eigenlijk alweer op, maar ik heb er nog een extra dagje aan vastgeplakt. Dit was misschien wel mijn laatste kans, want vanaf morgen hebben we weer Letse les en heb ik een paar vergaderingen. Het einde van de zomer komt in zicht en het schooljaar begint over een paar weken weer. Moeten we ineens weer dingen gaan doen enzo; ik was net een beetje gewend aan het vrije leven. Maar goed, ik mag niet klagen, want “nu gaat het project echt beginnen”.