Tallinn, Helsinki en Bauska

Tere, hei en sveiki! De afgelopen week was ik in Estland, in Finland, weer in Estland en uiteindelijk weer terug in Letland. Dat was weer een mooi reisje! De tijd is dan ook voorbij gevlogen – en toen was het ineens oktober. Er zijn alweer acht Letse maanden verstreken en ik heb er nog vier te gaan. En de komende maanden zijn weer zo vol gepland, dat het einde van mijn EVS al langzaamaan in zicht komt. En dan? Plannen genoeg, maar we gaan het beleven.

Ik ging terug naar het hostel, maar ik kon nog steeds niet inchecken. Mijn bed bleek bezet te zijn door een boze Rus, die niet wilde vertrekken. De hosteljongen zei dat de man mijn bed wilde hebben en vroeg of ik dat goed vond. Ehm, nee? Na nog een uur wachten was er niks veranderd en lag de man (inclusief een enorme berg spullen – volgens mij was hij van plan daar te blijven wonen) nog steeds in de kamer. Hij had ook mijn sleutel, dus dat schoot niet op. Ik heb een reservesleutel gehaald en ben naar buiten gegaan, met de hoop dat ik de beste vent ’s avonds niet in m’n bed zou vinden.

Ik zwerfde door de stad en ik besloot om de Sint Olafskerk te beklimmen. 124 meter op een bijna duizend jaar oude trap – ik had kunnen weten dat dit een slecht idee was. Elkaar passeren was bijna onmogelijk in het smalle trappenhuis en ik kwam onderweg meerdere mensen tegen die lagen te hijgen op de treden. Wat een ellende. Het uitzicht was wel mooi en ik kon de hele stad en de haven zien, waar de boot lag waarmee ik de volgende dag naar Helsinki zou gaan.

[239] Svētdiena 25. septembris // Zondag 25 september
Weer een vroege ochtend – of eigenlijk was het zelfs nog nacht toen ik naar de haven liep. Na het inchecken en een uurtje wachten, betrad ik het cruiseschip dat mij naar Helsinki zou brengen. Het was een enorme boot met negen verdiepingen, restaurants, een Burger King, winkels en alles erop en eraan. Ik heb de meeste tijd op het dek doorgebracht, waar ik een prachtig zicht had op de zonsopkomst. Na een relaxt tochtje van twee uur lang kwam ik aan in Helsinki.

In de haven van Helsinki werd ik geconfronteerd met een bijna tien meter hoog standbeeld van een naakte man die op de grond pist. Welkom in Finland! Dit beloofde een mooie citytrip te worden. Ik liep wat rond, maar mijn innerlijke navigatie liet mij alweer snel in de steek en met behulp van een plattegrond heb ik het centrum gevonden. Vanaf daar ben ik naar de andere haven gegaan, waar de bekendste landmarks van Helsinki te vinden zijn.

Op de haven stond een enorme groep mensen te wachten op een boot naar het eiland Suomenlinna. Hmm, zo veel belangstelling? Dat moest dus wel een leuke plek zijn. Ik besloot ook een ticket te kopen en stapte aan boord. We vaarden langs vele kleine eilandjes, waar allemaal mensen schenen te wonen – en vaak zelfs in hun eentje. We kwamen aan op Suomenlinna en ik had geen idee waar ik was. Blijkbaar was hier een zeefort, verdeeld over zes eilanden. Tof, dat gaan we maar eens opzoeken. Na een tijdje rondlopen had ik het fort nog steeds niet gevonden en ging ik met een brug naar één van de volgende eilandjes. Vanaf daar bekeek ik het eiland van een afstandje en zag ik dat ik dus al die tijd op het fort had gelopen. Slim. Na deze ontdekking heb ik de andere eilandjes verkend. Ik heb uren rondgelopen en overal waren delen van het fort, kleine baaitjes, strandjes en rotsen. Het uitzicht was prachtig en in de verte kon ik Helsinki nog zien liggen.

Toen mijn benen me amper nog konden dragen van het vele lopen en klimmen, ben ik weer naar het vaste land gegaan. Het bootje bracht mij terug in Helsinki, waar ik mijn hostel heb opgezocht. Er waren vandaag gelukkig geen vervelende mannen en mijn bed was zelfs al opgemaakt. Perfect. Daarna ben ik de stad gaan verkennen en heb ik weer allemaal mooie dingen gezien. De dag werd afgesloten met een all you can eat pizza-buffet.

[240] Pirmdiena 26. septembris // Maandag 26 september
Ik had vreselijke spierpijn in mijn benen, dus ik besloot om vandaag Helsinki op een slakkengangetje te gaan verkennen. Ik had gelezen dat er vlak buiten het centrum een “Rock Church” zou zijn en dat klonk wel interessant. Nu had deze kerk niks met rockmuziek te maken, maar was het letterlijk een kerk in een rots. Van buitenaf is de kerk ook amper te zien; op de eerste foto sta ik namelijk al op de rots. Best wel tof. Ook van binnen zag de kerk er ontzettend mooi uit, met originele rotswanden en een simpel interieur. De kerk bleek ook erg geliefd te zijn onder Aziatische toeristen – foto’s maken was daarom wel een uitdaging. Pas na minstens dertig pogingen heb ik eindelijk een plaatje kunnen schieten zonder een door het beeld lopende Chinees erop. 😉

Vanaf de Rock Church liep ik heel langzaam terug richting de haven, wat op mijn tempo een wandeling van dik twee uur lang was. Onderweg bezocht ik nog een aantal landmarks. De meeste dingen waren niet erg interessant, maar de St. Johanneskerk was wel indrukwekkend. De met schapenwolkjes gevulde lucht liet alles er ook net iets mooier uitzien. Na dit laatste rondje door Helsinki zei ik Finland gedag en ging ik naar de boot: terug naar Tallinn.

[241] Otrdiena 27. septembris // Dinsdag 27 september
Het einde van mijn trip was alweer in zicht: nog één dagje in Tallinn en dan zat het er weer op. Ik heb lekker rustig aan gedaan en in het park gezeten, de Russische markt bekeken, wat winkeltjes bezocht en nog een laatste rondje langs alle highlights van Old Town gedaan. Aan de einde van de middag begon ik aan de lange wandeling naar het busstation, gevolgd door weer een zeven uur durende busrit terug naar Bauska. Ik heb het voor nu wel heel even gehad met reizen en in bussen zitten – maar het zal vast niet lang duren tot het weer begint te kriebelen. 😉

[242] Trešdiena 28. septembris // Woensdag 28 september
Vandaag moest ik weer aan het werk en zoals elke woensdag begonnen we met een BJC50-meeting. Ik had sinds vorige week niks meer aan de website gedaan, maar gelukkig had Veronika nog niks gezien en leek het net alsof ik hard gewerkt had. Daar kwam ik dus weer goed mee weg. Na de meeting had ik mijn BJC50-workshop, maar ik ging er vanuit dat er niemand zou komen – de laatste paar keer zat ik er tenslotte ook voor Jānis Luls. Maar natuurlijk komen er altijd kinderen als je niks hebt voorbereid. Ik had ook geen materiaal om mee te werken, want iemand bleek de BJC-jaarboeken te hebben meegenomen. Dus heb ik maar wat geïmproviseerd en het was eigenlijk best heel leuk. De kinderen waren creatief en ze hebben mooie dingen gemaakt.

[243] Ceturtdiena 29. septembris // Donderdag 29 september
Madara was een paar dagen op cursus (dat is hard nodig), dus Renaud en ik hadden een kort werkdagje. Als niemand ons ziet, hoeven we tenslotte ook niet aanwezig te zijn. Na de Letse les zijn we dan ook meteen naar huis gegaan. Sowieso is het in het BJC momenteel veel te koud om te werken – zelfs met een jas aan is het moeilijk vol te houden. Nadat we drie maanden geen water en wc’s hebben gehad, zijn ze nu namelijk de pijpen en de verwarming aan het repareren.

Ik heb thuis nog wat werk afgemaakt en ’s avonds kregen we bezoek van Juris. Ik had hem na het workshop-fiasco van een paar weken geleden niet meer gezien, dus we hadden elkaar weer genoeg te vertellen. Het was erg gezellig en Renaud bakte Franse koekjes.

[244] Piektdiena 30. septembris // Vrijdag 30 september
Ik had voor vandaag een leuke illustratieworkshop uitgewerkt, dus ik hoopte op een goede opkomst. Ik was extra vroeg op het werk om me voor te bereiden, maar dat ging lastig: alle deuren zaten namelijk weer op slot, vanwege de klussers. Nadat ik Mārtiņš (en vooral zijn sleutelbos) had gevonden en de twaalf trappen opnieuw had belopen, kon ik eindelijk mijn lokaal in. Aan beweging geen gebrek. Helaas kwam er maar één meisje voor mijn workshop en viel m’n hele plan weer in het water. Na twee uurtjes tekenen was het wel weer mooi geweest en ging ik naar huis, want daar vriest het tenminste niet. Jammer genoeg was dit mijn laatste illustratieworkshop – en eigenlijk heb ik helemaal niet kunnen doen wat ik wilde. Alles was weer voor niets – tijd voor weekend.

Ik hou jullie op de hoogte, atā. xx