Sveiki! Weer een week voorbij; de tijd lijkt soms wel te vliegen. Ik ben nu precies vijftig dagen in Letland, waarvan we twintig dagen in Bauska wonen. Ik begin al een beetje aan het leven hier te wennen en inmiddels ben ik professioneel handwasser, heb ik gespierde kuiten van mijn heuvelwandelingen en is het voor mij niet vreemd om op badslippers en met een handdoek op mijn hoofd op kantoor rond te lopen.
Soms vraag ik me af of hier eigenlijk wel mensen wonen, want ik zie ze nooit. Deze week was het voorjaarsvakantie in Letland en er zou van alles gebeuren in Bauska en in het BJC. Nou, niet dus. Het was misschien wel de saaiste week ooit en ik heb geen jongere gezien (behalve Kārlis die een keer ’s avonds laat voor mijn deur stond…). Toch is er blijkbaar genoeg gebeurd om een blog over te schrijven; voor spannende avonturen heb je maar weinig mensen nodig.
Ik wil iedereen weer bedanken voor alle reacties op mijn blog en jullie berichtjes, mailtjes en kaartjes. Blijkbaar ben ik nog niet vergeten en dat is mooi. Inmiddels heb ik ook een echt postadres, dus mocht je een exotische Letse penvriend willen: laat het me weten en ik stuur je mijn adres! Volgens mijn moeder schijn ik erg leuk te schrijven, dus leesplezier gegarandeerd. 😉
Verder zal ik jullie niet langer in spanning houden; veel plezier met het lezen over onze succesvolle Youth Club en de gezelligheid in het BJC. Gelukkig ziet alles er goed uit met een paar mooie plaatjes, dus daar is mijn verhaal weer mee gered. En elke week eindigt met een weekend; we blijven positief!
[44] Pirmdiena 14. marts // Maandag 14 maart
De schoolvakantie was begonnen en het was een uitgestorven dag in het BJC. Er waren nog minder mensen dan normaal (kan dat, minder mensen dan niemand?). Onze vriend, Uldis de journalist, kwam weer langs om zijn favoriete buitenlandse celebrities te interviewen. Hij was nu heel vriendelijk en vroeg netjes of we tijd hadden. Hij wilde graag een stukje schrijven om onze Youth Club te promoten; geen slecht idee, gezien er geen hond op afkomt. We hebben wat vragen beantwoord en we zijn weer braaf op de foto gegaan. Resultaat: we staan weer met onze bakkes online. Daarna hebben Uldis en ik nog leuk zitten praten over kranten en websites. Mijn Texelse Media-ervaring kwam hierbij natuurlijk goed van pas en hij was erg geïnteresseerd. We spraken af om contact te houden; wie weet kunnen we nog eens iets voor elkaar betekenen.
Na het interview had ik een telefonische afspraak met Peter van Richter (mijn zendorganisatie). Het was fijn om mijn EVS-project en de situatie hier te bespreken met iemand die er verstand van heeft. Peter heeft me wat tips gegeven en ik kan weer even vooruit. Daarna kwam Dmitrijs langs om een projectje te bespreken waarbij hij mijn hulp goed kan gebruiken. Hij is met BM Studio bezig om een film te maken over Vecsaules pamatskola: een bijzondere basisschool vlakbij Bauska. Voor de promotie van deze film heeft hij een visual identity en wat posters nodig, die ik uiteraard mag creëren. De school heeft geen logo of huisstijl en het is ook niet de bedoeling dat ik dit ga maken. De enige informatie die ik verder kreeg bestond uit drie kernwoorden: eco, familie en anders.
Met deze informatie liet Dmitrijs mij achter en Renārs ging ook weg. Er was nog steeds niemand in het BJC, dus was er voor ons ook geen reden om daar nog langer te blijven. We hebben boodschappen gedaan bij Rimi en na het eten ben ik naar bed gegaan, want ik was kapot.
[45] Otrdiena 15. marts // Dinsdag 15 maart
Ik werd vroeg wakker door mijn trillende ramen; het was weer druk op de weg. Jullie denken misschien dat Bauska een vredig, klein dorpje is en dat klopt, maar dit dorpje ligt wel aan de hoofdweg Berlijn – Tallinn. Elke keer als er een vrachtwagen of bus voorbij komt dan trillen mijn ramen bijna de kozijnen uit en dat klinkt ongeveer alsof er in je hoofd geboord wordt.
Ik besloot mijn vroeg begonnen ochtend nuttig te besteden en ik heb een rondje gelopen, ben naar het postkantoor geweest, heb boodschappen gedaan en ik heb beddengoed gekocht (als ik op Renārs moet wachten dan lig ik nog anderhalve maand onder hetzelfde lakentje). Daarna heb ik onze lekkende badkuip gerepareerd met ducttape, wat eigenlijk prima bleek te werken. Renaud was ook druk in de weer en had de hele koelkast en vriezer uit elkaar gehaald en schoongemaakt. Drie hoeraatjes voor de huisgenoot met smetvrees.
Toen we ’s middags bij het BJC aankwamen was er weer niemand. Ik heb mijn leerplan uitgewerkt en ik ben alvast met m’n voedseladministratie voor de maand maart begonnen. We zijn pas op de helft van de maand, maar door alle uitgaven voor het huis is ons leefgeld alweer bijna op. We hoeven deze maand dus niet meer verplicht uit eten. Gelukkig ligt er nog genoeg in onze (schone) koelkast, dus we zullen voorlopig niet verhongeren.
[46] Trešdiena 16. marts // Woensdag 16 maart
Mijn trillende ramen maakten mij weer vroeg wakker, terwijl ik geen reden had om uit mijn heerlijk schone bed te gaan. Renaud zou met Renārs en een groep kinderen in het bos gaan wandelen en kamperen (het vriest?) en ik zou vandaag thuis aan de opdracht voor Vecsaules pamatskola werken. Na Renaud te hebben uitgezwaaid heb ik ons beddengoed naar de wasserette gebracht. Daarna ben ik naar het winkelcentrum gegaan om Bauskas Dzive te bekijken, want we zouden vandaag weer in de krant staan. En ja hoor, daar stond ik met mijn glimmende hoofd.
Ik had echt geen inspiratie voor Vecsaule, dus ik ben een beetje mijn slaapkamer gaan opruimen en decoreren. Thuiswerken is best wel chill. Ook heb ik weer een paar handwasjes gedaan en mijn leerplan afgerond. Uiteindelijk moest ik er toch aan geloven en heb ik een paar uur aan de visual identity en poster van de school gewerkt. Een live-cd van Iron Maiden in Oberhausen (één van de beste optredens die ik ooit heb bijgewoond) hield me op de been. Helaas werd alles wat ik vandaag maakte enorm lelijk, dus ben ik maar Into the Wild gaan kijken; toen was ik weer helemaal vredig.
[47] Ceturtdiena 17. marts // Donderdag 17 maart
Vandaag werd ik wakker door een knal, maar daarna hebben mijn ramen niet meer zo hard getrild, hoera! Na wat in huis gerommeld te hebben ging ik vroeg naar het BJC om daar te douchen en de wifi te gebruiken. ’s Middags kwamen Renārs en Renaud weer terug van hun bostocht en Renārs was ongelofelijk slechtgehumeurd. Er speelt al een tijdje van alles in het jeugdcentrum, maar ik had hem eigenlijk nog nooit kwaad gezien. Hij zette black metal op, maakte dierlijke geluiden en stampte het kantoor uit om met Benita (de directrice) te praten.
Ondertussen ging ik verder met mijn poster voor Vecsaules pamatskola en ik kreeg zowaar wat inspiratie. Ik ben altijd bang dat ik op een dag niet creatief meer ben en niks leuks meer kan maken, maar gelukkig, ik heb het nog in me! Hopelijk kan ik van het weekend mijn idee uitvoeren.
[48] Piektdiena 18. marts // Vrijdag 18 maart
Toen Renaud en ik ’s middags bij het BJC aankwamen was de deur dicht en er was niemand te bekennen. Door het raam zagen we de rugzak en laptop van Renārs, dus hij kon niet ver zijn. Ik stuurde hem een bericht en hij bleek in de winkel te zijn om spullen voor ons te kopen (ja, echt!), dus het was hem snel vergeven dat hij te laat was. Het was een mooie dag en we liepen een rondje door de kerktuin naast het jeugdcentrum, om de tijd te doden.
Toen Renārs arriveerde viel hij gelijk met de deur in huis: hij had die ochtend ontslag genomen en over een maand is hij hier weg. Hij stopt met het jeugdcentrum, met aktīvais tūrisms en met het EVS-project. Ik wist dat er al een tijdje gedoe was en dat het deze week een beetje uit de hand was gelopen, maar dit had ik niet verwacht, niet nu al. Wat moeten wij dan? Nu hebben we dus echt helemaal niemand meer.
Renārs vertrok naar een afspraak en ondertussen werd er voor Renaud een pakket bezorgd. Hij had zijn moeder gevraagd om champagne op te sturen (hij woont in Épernay, de hoofdstad van Champagne), maar in plaats daarvan kreeg hij een doos vol koekjes, sponzen, neusspray, medicijnen en een shitload aan desinfecterende handgel. Onder het genot van een Franse lange vinger bespraken we de situatie. Renaud had er niks van begrepen dat Renārs weggaat (“what is quit?”) en was aardig verrast. We hebben nog een tijdje in het BJC gezeten, want om 15:00 uur zouden we Letse les hebben. Helaas kwam Solvita ons vertellen dat ze longontsteking heeft en smeekte ze ons of we de les alsjeblieft konden verplaatsen. Weer een les die niet doorgaat; het schiet niet op. Toen we twee keer per week les hadden gingen we met sprongen vooruit, maar nu hebben we afgelopen maand maar één les gehad. Ik ben alles alweer vergeten.
Uldis (de journalist) kwam ook weer langs om foto’s te maken van onze Youth Club. Uiteraard was er niemand komen opdagen, dus kwam hij weer voor niks; de promotie in Bauskas Dzive heeft niet geholpen. We kunnen wel concluderen dat Youth Club een groot succes is. Er was voor ons dus ook geen reden meer om nog langer in het BJC te blijven, dus gingen we maar op tijd naar huis. Daar hebben we een aperitiefje genuttigd en vertrok Renaud naar Riga, want hij zou dit weekend naar Tallinn gaan. Ik genoot van mijn vrije avond en ik heb lekker gekookt en een paar films gekeken.
[49] Sestdiena 19. marts // Zaterdag 19 maart
Toen ik wakker werd en uit het raam keek was alles wit. Sneeuw? Echt? En ik maar denken dat het nu lente zou worden… Na een lekker ontbijtje van knoflookbrood en een superomelet moest ik eigenlijk verder met mijn poster voor Vecsaule, maar ik had echt geen inspiratie en al helemaal geen motivatie. Toen ben ik maar een kerstfilm gaan kijken; het sneeuwde tenslotte, dus dat kon best.
De rest van de dag heb ik niet veel gedaan. Ik heb deze blog uitgetypt, een beetje opgeruimd en culinaire experimenten uitgevoerd in de keuken. Andris had mij uitgenodigd om ’s avonds Earth Hour te vieren bij JUMS, een jongerenorganisatie. Hij wachtte mij op bij Rimi en samen liepen we naar JUMS, wat blijkbaar op steenworp afstand van het BJC is. Het was een soort gezellige huiskamer; er waren al aardig wat jongeren en ze zaten allemaal knus op kussens op de grond. Om 20:30 uur gingen de lichten uit en hebben we bij kaarslicht gegeten, gedronken, spelletjes gespeeld en van akoestische muziek genoten. Er waren twee jongens met een gitaar en een accordeon, dat was erg leuk. De sfeer was goed en het was gezellig; duizend keer beter dan in ons jeugdcentrum.
De avond was helaas al snel weer afgelopen en ik liep door de sneeuw weer naar huis. Het was superstil op straat; zelfs op zaterdagavond is het hele dorp uitgestorven. Ik had graag nog ergens met iemand een biertje gedronken ofzo, maar helaas zijn er hier geen kroegen en ook geen mensen.
[50] Svētdiena 20. marts // Zondag 20 maart
Ik moest vandaag mijn poster voor Vecsaule afmaken, maar ik ben erg goed in het uitstellen van dingen die moeten. Ik heb films gekeken, aan mijn blog gewerkt, schoongemaakt en me weer uitgeleefd in de keuken om mijn omelet te verbeteren. Helaas ging de tijd veel te snel en die poster moest toch echt vandaag af. Ik ben toen maar naar het BJC gelopen om daar verder te werken. In het jeugdcentrum is tenminste geen afleiding, al is er wel wifi, dus heb ik eerst de weeksamenvatting van Goede Tijden, Slechte Tijden gekeken. Kan gebeuren. Ik moet toch trouw blijven aan mijn roots.
Uiteindelijk moest ik dan toch echt verder met mijn poster. Mijn originele idee was om alles met de hand te maken (eco en bijzonder, net zoals de school), maar door gebrek aan materialen ging dat helaas niet door. Toen heb ik maar gewoon een saaie digitale poster gemaakt. Dat ging natuurlijk wel een stuk sneller en het is ook makkelijker aan te passen, dus dat was weer een voordeel. Dmitrijs weet namelijk nog niet wat voor informatie hij allemaal op de poster wil communiceren, dus misschien is dit ook wel beter.
Inmiddels ging de zon alweer bijna onder en was het tijd voor mijn dagelijkse loopje. Stiekem is Bauska namelijk best wel heel mooi, vooral omdat er geen mensen zijn. Mensen zijn namelijk lelijk op de foto. Gewapend met mijn volledig opgeladen iPhone ging ik op pad. Ik was nog nooit aan de andere kant van de Mūsa geweest, dus vandaag stak ik de brug over. Dit ga ik zeker vaker doen, want ik weet nu dat je vanaf de andere kant van de rivier een heel mooi uitzicht hebt. En vanaf de brug trouwens ook, zoals jullie op de foto zien. Helaas liet mijn telefoon me weer in de steek (zelfs met 100% batterij) en heb ik de echte zonsondergang weer niet op beeld kunnen vastleggen. Gelukkig konden mijn hersenen het wel vastleggen en heb ik in ieder geval een mooie herinnering erbij. Niet verkeerd om de week mee af te sluiten.
Na deze wandeling ben ik weer teruggegaan naar het jeugdcentrum, waar ik nu nog steeds zit. Terwijl ik dit typ komt er ineens een grote groep soldaten binnen, bepakt en bezakt. Ze lachen en zwaaien naar mij. Misschien wonen hier dan toch mensen…
Tot volgende week! 
xx
Wat leuk om te lezen hoe jij daar leeft en behalve dat: je schrijft ook onderhoudend!
Je maakt er ondanks alles wat van!
Veel plezier en sterkte.
Hartelijke groeten,
Trees Boer.
Ik had net iets geschreven loopt pc vast… najaaaa..
Maar wat een mooi glimmend hoofdje heb je 😉
+ ik ben je adres al kwijt.. -.-
Ook ik heb weer met veel plezier je belevenissen gevolgd. Dank weer voor je mooie verhalen. Zo ben je toch een beetje bij ons. Begin je nu toch wel te missen hoor ?. Nogmaals bedankt voor je kado en je kaart. Veel succes voor deze week.
Groetjes Linda
Ha die Steef, als ik het zo lees ben jij inmiddels een BLer aan het worden. Er wordt geen kans onbenut gelaten om jullie met je al dan niet glimmende hoofd in de een of andere krant te plaatsen
Het bericht over Renars…..echt balen en ook spannend van… wat nu???? Je hebt weer een hoop beleefd en daar genieten wij in Den Helder dan weer van. Wie heeft het……een wekelijks verslag met de geweldigste verhalen. Ga daar vooral mee door, je ziet zelf in de reacties dat er van genoten wordt ;0 Ondanks alles…een fijne week en tot blogs of andere contacten! Kus van mam XXX